از قدیم "خواستن توانستن است" را بر زبان رانده ایم بی آنکه متوجه گردیم در حد فاصل "خواستن" و "توانستن" راه و رسم و شیوه انجام کاری موجود است که بی فراگیری آن ها توانستنی در کار نخواهد بود.

به عبارت دیگرجدا از اینکه تا قبل از یافتن پاسخ "چرا می خواهیم؟" ,خواستنی در کار نخواهد بود , اطلاع و آگاهی از چگونگی انجام کار است که " ما می توانیم" را چیزی بیش از "یک لفظ تنها" که بر زبانمان جاری می شود می نماید.

 توجه به آنچه بیان گردید ما را به درک جواب سوال "چرا صرفه جویی در مصرف آب را جدی نمی گیریم؟" می رساند زیرا هرچند صدا و سیما و رسانه های دیگر دیداری و شنیداری و خواندنی با بیاناتی همچون "در مصرف آب صرفه جویی نمایید" و "آب هست ولی کم است" در تکیه و تاکید بر وجود "بحران آب" سنگ تمام گذاشته اند , در جا انداختن چگونگی کم کردن مصرف آب و یا تغییر در نحوه مصرف که موجب می گردد آب مصرفی مجددا به کار گرفته شود انصافا تا آنجا که می توانسته اند کم گذاشته اند به گونه ای که اگر یکی از مجریان صدا و سیمایی همتی کرده و میکروفن به دست سراغ شهروندان و به ویژه پایتخت نشینان برود متوجه خواهد شد که اگرچه بیشتر ایشان از "وجود بحران آب" کاملا مطلع هستند ,کمترینشان از روش های گوناگون کاهش مصرف آب و تغییر در نحوه مصرف آگاهی دارند و تازه از میان این کمترین هم بیشتری ها به جز آجر گذاشتن در فلاش تانک و کاستن از حجم آن راهی دیگر را جهت کاهش مصرف آب سراغ ندارند.

این ها در حالی است که در جهان امروزی تاکنون بالای دویست راه صرفه جویی در مصرف آب و تغییر در الگوی مصرف موجود است که انصافا بسیاریشان "بسیار ساده" و "امکان پذیر" و "شدنی" هستند.

لذا جای آن دارد که در کنار صحبت مداوم از "بحران آب" و "آب هست ولی کم است" مختصری هم در باره راه و روش مقابله و غلبه بر بحران گفتگو نموده و به مردمی که می خواهند دیگر در میانه بحران آب به  سر نبرند آموزش های لازم داده شود تا ایشان بتوانند به برکت داشتن دانایی , دست کم توانایی لازم را برای اینکه کم آبیشان به بی آبی نینجامد صاحب گردند.