حذف عادل فردوسی پور از برنامه پرطرفدار و پربیننده نود اصلا کار آسانی نیست.شاید روی این حساب است که مسئولین و متصدیان امور بر این گمانند که پیشنهاد قائم مقامی شبکه ورزش می تواند زهر حذف عادل و طرفداران پر و پا قرص او را تا اندازه زیادی خنثی نماید.

متاسفانه، باید پذیرفت که پیشنهاد قائم مقامی شبکه ورزش دست کم به اندازه حذف عادل فردوسی پور کاری غیر عقلایی می باشد.دلیل این امر کاملا واضح و آشکار است:

معمولا وقتی مسئولین رده بالا شغل و سمت و پست مهمی را به زیر دست پیشنهاد می کنند که از کار او کاملا راضی بوده و به اینکه او شایستگی کسب مقام بالاتری را دارد بیندیشند.همه خوب می دانند که این اتفاق در مورد عادل روی نداده و مسئولینی که به فردوسی پور پستی بالاتر پیشنهاد داده اند هرگز از کار مجری نود راضی نبوده اند.

در این باب یک نکته مهم دیگر وجود دارد و آن این است که قائم مقام کسی است که پشت سر مقام قایم شده باشد و تنها در صورت عدم موجودیت او فرصت عرض اندام بیابد.اگر چنین امری در برخی کشورها از ارج و قرب قائم مقامی که بارها و بارها با عدم حضور مقام مواجه می شود نکاهد، در سرزمینی که مقام ها از ترس از دست ندادن پست حسابی به میز خود چسبیده اند و تا آنجا که ممکن است مرخصی های خود را برای روزهایی که پست خاصی ندارند ذخیره می سازند نمی توان قائم مقامی را پستی چشمگیر و باب میل محسوب نمود.

بدتر از همه این ها این است که پیشنهاد قائم مقامی به فردی که از او نهایت رضایت وجود دارد موجبات زایل شدن قدر و قیمت قایم مقامی شده و موجب می گردد افراد مختلف جامعه به تمامی آن هایی که در حال حاضر قائم مقام هستند به دیده "جایی گذاشته اند که موی دماغ نشود" نگاه کنند!