بچه ها شوخی شوخی سنگ می انداختند و گنجشک ها جدی جدی می مردند!این حکایت آنچه در سوریه اتفاق افتاده است می باشد.حکایت مردمی که بعضی هایشان فقط برای اینکه زنده بمانند عزم سفر کرده و رحل اقامت در سرزمینی غیر مادری را افکنده اند و برخی هایشان با اعتقاد راسخ به اینکه در گیرو دار چیزی که فقط اسمش زندگی است می باشند مدام خدا خدا می کنند که تیری آهنی یا گلوله ای غیر مشقی مختصر جانی را هم که برایشان باقیمانده گرفته و راهی آن دنیایشان نماید.

با این حال حکایت مردان سوری حکایت دیگری است زیرا در میان آن ها هم کسانی که با ایمان به "سوریه جای اجنبی نیست" تفنگ به دست گرفته و با دولتی ها همراه شده اند  ,پیدا می شوند و هم آدمیانی که به دلیل یا بهانه "دموکراسی" و "سوریه بی اسد" مخالفان دولت را یاری می رسانند را می توان مشاهده نمود.

انصافا در جنگ سوریه هر جور گروهی یافت می شود:از دولتی هایی که برای آزادی سرزمینشان از یوغ بیگانگان می جنگند و در این نبرد گاهی گلوله هایشان اشتباهی سینه بی گناهی را می شکافد گرفته تا مخالفان میانه که مدام به سوی "اسد" و "داعش" غش می کنند و دولتی!؟هایی که حکومت خود را تنها دولت اسلامی دنیا نامیده و به دستور اسلام؟! جنایاتی را مرتکب می شوند که روی بزرگترین جنایت کاران تاریخ بشریت را به حقیقت سپید پوش می نماید!

با کمال تاسف کشورهای درگیر جنگ سوریه هم از نظر تعداد و هم از لحاظ دارا بودن قدرت نظامی و به رخ کشیدن این قدرت تفاهم "در سوریه جنگ جهانی سوم در جریان است" را پیش آورده اند. هرچند شرکت کنندگان در نبرد سوریه آنقدر منصف بوده اند که با یکدیگر بر سر اینکه "آوردگاه فقط سوریه باشد" و "آتش نبرد فقط به مرزهای سوریه ختم شود و دیگر سرزمین ها را ,گویی که امان نامه گرفته باشند, در بر نگیرد" سازش نمایند.

با این حساب شاید یکی از دلایلی که باعث می شود جنگ سوریه تمامی نداشته باشد این باشد که بی احساس های دیگر سرزمین ها از نبرد سوریه تحت نام "آتش بدون دود" یاد می کنند و حساس های آن ها آن را آتشی که دودش جز به چشمان مردمان سوریه نخواهد رفت,به تصویر می کشند.

 بگذریم از اینکه حتی آن هایی که دم از دیپلماسی می زنند و می خواهند برای حل مسئله راه حلی غیر نظامی پیدا کنند بچگانه جز به دنبال مقصر اصلی و اینکه گلوله اول را چه کسی شلیک کرد نیستند!!!؟

لذا جای آن دارد که با انگشت حسرت و دریغ و تاسف و شرم و حیا گزیدن یادی از مردمان بی گناه سوریه  نموده و گاهی هم که جنگ و ویرانی هایش امانمان می دهد که نادیدنی های متعاقب آتش بس های چند روزه را به تماشا بنشینیم "بیچاره مردم سوریه" را هم بر سر زبان و یا دست کم به دلهایمان بنشانیم!!!؟