دلنبشته های تابناک من

دست اندرکاران مواد غذایی موظف هستند در هنگام کار از روپوش سفید یا رنگ روشن استفاده نمایند.

می گویند مردی در آغاز سخنرانی می گوید که برایتان دو مطلب آماده کرده ام که چون دومی از اولی مهمتر است، اول دومی را بیان می کنم!

ظاهرا مطلب یاد شده مورد توجه اغلب قریب به اتفاق بازرسین محترم بهداشت قرار گرفته است، زیرا آن اندازه که رنگ روپوش برای ایشان مهم است، این موضوع که آنچه بر تن دست اندرکاران مواد غذایی خودنمایی می کند(یا زار می زند!؟) روپوش یا چیز دیگری است چندان اهمیتی ندارد.

روی این حساب است که بسیاری از دست اندرکاران مواد غذایی با تی شرت سفید یا روشن به انجام وظیفه مشغول بوده و کسی را مزاحم خویش نمی بینند.

اوایلی که پس از مدت ها فعالیت در شرکت های مهندسین مشاور، سر از بهداشت مواد غذایی در آورده و به عنوان ممیز یکی از دفاتر خدمات سلامت کار می کردم، سعی وافر به خرج دادم تا با بیان "لطفا روپوش بپوشید"، ایده "هر تن پوشی، روپوش نیست" را در دست اندرکاران مواد غذایی و مدیران محترمشان جا بیندازم.

متاسفانه، نسخه فوق افاقه نکرده و در مواجهه با مشتری هایی که مرا به چشم "آدمی عقده ای که به آنچه هیچ کس دیگر گیر نمی دهد، گیر اساسی و سه پیچ می دهد" می دیدند دچار مشکلات درست و حسابی و عدیده و ندیده گشتم.

واقعیت این است که بزودی توانستم با مشکل مورد اشاره کنار آمده و با جدی گرفتن همرنگی با جماعت جهت ممانعت از رسوایی و فراموش ساختن عبارت معروف تولستوی که "بدترین جملات این است:همه اینطورند!"، "تی شرت همان روپوش است" را در عوض "هر تن پوشی، روپوش نیست" را آویزه روح و روان نمایم.

این "جا انداختن" تا همین چند روز پیش که وزیر محترم درمان(در استفاده از "درمان" در عوض "بهداشت" تعمد دارم!) "ممیزین دفاتر خدمات سلامت باید سواد خود را بالاتر ببرند" را ایراد فرمودند، خیلی اذیتم نکرده و آزارم نمی داد(تازه فهمیدم که چرا در ابتدای بسیاری از فرمایشات لفظ "ایراد" را آورده و "ایراد فرمودند" می گویند!)

متاسفانه باید پذیرفت که آقای وزیر ضمن دارا بودن استانداردهای دوگانه ای که باعث می شود فعالین عرصه درمان را بر مبنای "دیده ها" و آن هایی که کار بهداشتی می کنند را بر اساس "شنیده ها" مورد قضاوت قرار دهند، دارای این ایراد اساسی هستند که همه پزشکان را خوب فرض کرده و "حرمت و شان و اعتبارشان باید حفظ شود" می گویند، اما وقتی نوبت به بهداشتی ها می رسد در میان همه ضرب المثل ها فکر و ذهنشان تنها "جملگی سر و ته یک کرباسند" را پیدا کرده و جز "همگی باید سوادشان را بالا ببرند" نمی گویند.

ذکر این نکته نیز کاملا ضروری است که در حالی که مشتریان پزشکان را کسانی که "دنبال دکتر خوب می گردند" تشکیل می دهند، مشتریان ممیزین دفاتر خدمات سلامت بیشتر در جستجوی آن هایی که کارشان را خیلی هم جدی نمی گیرند بوده و خوب بودن ایشان را منوط به اینکه کاری به کار بیماری ها و امراض ملک و فعالان درون آن نداشته باشند، می دانند!؟

منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد