تعداد هنرمندانی که در مراسم ختم مرحوم عزت الله انتظامی شرکت کردند آنقدر قلیل و غیر قابل توجه بود که علی نصیریان زبان به اعتراض گشوده و عمل نیامده ها را تقبیح نمود.

بدون شک شماری از نیامده ها برای نیامدن خود دلیل قابل قبولی داشتند اما برای پیدا کردن دلیل بیشتر آن ها لازم نیست زحمت زیادی کشید, زیرا یادآوری یکی از داستان های آموزنده ملانصرالدین بخوبی رفتار بسیاری از ما ایرانی ها را در مراسم تشییع جنازه,ختم و یادبود نشان می دهد:

ملانصرالدین که شنیده بود نوکر حاکم درگذشته است جهت عرض تسلیت راهی مراسم می گردد,اما در بین راه خبر می گیرد که نوکر حاکم زنده است و این خود حاکم است که زندگی را بدرود گفته است.چنین اطلاعی باعث می شود که ملانصرالدین از نیمه راه مراجعت کرده و در پاسخ "چرا برگشتی؟" زن و فرزند توضیح دهد که:"من برای خوشایند حاکم به مراسم می رفتم و حال که او را درگذشته می بینم برای خوشایند چه کسی باید در مراسم حضور یابم؟"

متاسفانه باید پذیرفت که هر چند سالهاست شرکت کنندگان در مراسم ختم دلیل اصلی "حضور" خویش را انجام وظیفه دیده  و صاحبان عزا علت این "حضور" را "لطف" می دانند , عامه مردم "حضور" را جز عادتی که تلاش می شود برای تغییر آن بهانه قابل قبولی جفت و جور شود قلمداد نمی کنند.

به عنوان مثال آن هایی که کار دولتی کرده اند خوب می دانند که مراسم ختم همکارانی که در ساعات اداری برگزار می شود بسیار پر و پیمان تر از مراسمی است که در روزهای تعطیل تشکیل می گردد.دلیل این امر این است که ضمن اینکه برای بسیاری از همکاران شرکت در مراسم ختم از انجام کار اداری و راه انداختن کار مردم به مراتب ساده تر است, وسیله ایاب و ذهاب حاضر و آماده در برابر محل کار , هم رفت و آمد به مراسم را مفت تمام کرده و مشکل گیر نیاوردن جای پارک را کاملا حل می کند و هم بخوبی هرچه تمامتر آمده ها را از عدم حضور نیامده ها مطلع می گرداند.

از این ها گذشته دلخوری ها و کدورت هایی از جنس ایرانی خودش را به نیکی در مراسم ختم نشان می دهد و لذا در پایان چنین مراسمی است که شرکت کنندگان پاسخ سوال اساسی "قهر بودند؟!" را از یکدیگر جویا می شوند.

درست است که ایرانی بودن به تنهایی باعث می شود که آدمی بتواند در موقعیت های مختلف نقش آفرینی نماید,اما از هنرمندان و به ویژه هنرپیشگان انتظار می رود که توانایی بالاتری در نقش آفرینی داشته و اگر هم در دوران حیات کسی با وی مشکل داشته اند دست کم در دوران ممات وی ادای فردی که درگذشت را عامل نسیان و فراموشی و بخشش می بیند در بیاورند!

منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد