در کانادا پسماندهای خانگی در سه گروه جای گرفته و وارد سه سطل یا ظرف جداگانه می شوند:

گروهی از آن ها که زباله های فساد پذیر بوده و پایه غذایی و خوراکی دارند در یک ظرف که تمامی محتویات آن به مصرف کودسازی و تهیه کمپوست می رسد واقع می شوند.

گروه دوم پسماندهای خشک را در بر می گیرند که ارزش اقتصادی داشته و از آن ها می توان انواع و اقسام محصولات و کالاها را تولید کرد.

گروه سوم زباله های به دردنخور و دورریزی را شامل می شود که قابل استفاده مجدد نبوده و آن ها را می بایست به شیوه های مختلف دفع نموده و یا از دسترس خارج نمود.زباله هایی که با مایعات بدن در تماس هستند و از میان ان ها می توان به پوشک بچه،دستمال کاغذی و نوار بهداشتی اشاره نمود در میان این زباله ها قرار می گیرند.

خوبی این نحوه تقسیم بندی این است که مردم بخوبی متوجه می شوند که برخی زباله ها غیر قابل استفاده مجدد هستند و بنا براین باید نهایت سعی و کوشش جهت جلوگیری یا کاهش تولید و مصرف و یا جایگزینی آن ها به عمل آید.

به عنوان مثال اگر مردم بدانند که کیسه های زباله و فریزر و امثالهم قابل استفاده مجدد نیستند راحت تر می توانند با استفاده از کیسه ها و کیف های پارچه ای کنار آمده و فروشندگان را نسبت به تهیه هرچه کمتر کیسه های پلاستیکی مخصوص خرید مشتری مجاب گردانند.

در کشور ما از دیر باز تمامی پسماندهای خانگی در دو گروه تر و خشک قرار گرفته است و این موضوع بسیاری از مردم را دچار سرگشتگی حاصل از پیدا کردن جواب سوال "کجا بریزم؟" که در باره برخی پسماندها مطرح می شود نموده است.

به زبان ساده، چون در کشور ما هرگز زباله دورریز تعریف نشده و هر پسماندی تحت نام تر و خشک شناخته می شود زباله های دور ریز باید در زباله دان تر ریخته شده و باعث شوند که زباله های تر در عوض کارخانجات تهیه کمپوست سر از اماکن دفن در بیاورند و یا با قرار گیری در زباله دان خشک ارزش اقتصادی پسماندهای خشک را کاهش داده و موجب شوند که عایدی خانوارهایی که پسماندهای خشک خود را به ماشین های ملودی دار می سپارند چیزی بیش از دو کیسه زباله دریافتی نباشد!(خیلی از خانوارها مطلع نیستند که پسماندهای خشک تحویلی ماشین های ملودی دار تفکیک مجدد شده و بسیاری از آن ها علیرغم خشک بودن،"دور ریز" و "غیر قابل مصرف" محسوب می شوند)

منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد