افشاگری های این روزهای احمدی نژاد خیلی ها را متعجب کرده و به بیان "با دسته گل هایی که آّب داده چطور رویش می شود دم از افشاگری بزند؟" واداشته است.

برای دادن پاسخ مناسب به سوال اساسی "چطور رویش می شود؟" اجازه دهید به بیان خاطره ای شخصی اکتفا نمایم:

معلم مسئله را غلط حل کرد، و این امر یکی از دانش آموزان را بر آن داشت که اشتباه صورت گرفته را گوشزد نماید.متاسفانه کلام آنطور که باید در دهان شاگرد نچرخید و وی در عوض ادای "آقا فکر می کنم یک جا را اشتباه کردید" عبارت "آقا فکر نمی کنید غلط می کنید؟" را بر زبان آورد.

هدایت شاگرد به بیرون از کلاس نشان داد که برای آقای معلم بیش از آنکه مهم باشد که کسی از ادامه اشتباهاتش ممانعت به عمل آورد،این موضوع اهمیت دارد که اشتباه وی چگونه واکنشی در پی داشته باشد.

به زبان ساده و خودمانی،در حالی که "آقا فکر می کنم یک جایش را اشتباه کرده اید" به "بشر جایزالخطاست" اشاره کرده و با بیان ضمنی "معلم که خدا نیست" ،اعتبار و احترام او را نزد بچه های کلاس محفوظ می دارد، "آقا فکر نمی کنید غلط می کنید" کم سوادی آموزگار را مورد توجه قرار داده و "شما با این سوادت چطور معلم شده ای" را پیش چشم شاگردان کلاس می آورد.

در کشورهای مترقی و پیشرفته سمت های حساس و کلیدی در اختیار افرادی قرار می گیرد که تصمیمات غلط آن ها برای اقشار جامعه خیلی گران تمام نمی شود.درست است که سهوی یا عمدی بودن یک اشتباه در این کشورها هم مهم است و قاضی وفق اینکه طرف خواسته یا ناخواسته برای کشور مشکل ایجاد کرده است حکم صادر خواهد کرد،اما این موضوع حائز اهمیت است که این امر حاشیه قضیه است و اصل این است که واجد شرایط در جایش قرار گیرد و غیر واجد شرایط در صورت قرارگیری در جایی که جایش نیست به برکت ورود دادستانی و یا استیضاح وکلای ملت ، زیاد در سر جایش باقی نماند.

متاسفانه این امر در کشور ما صادق نیست و قضاوت عمومی مردم و میزان دوست داشتنی بودن افراد سیاسی بیش از هر چیز از عمدی و سهوی بودن اشتباهات و تصمیمات مهم مملکتی بر می خیزد.

به بیان دیگر در حالی که مردم هرگز نمی توانند بابک زنجانی را بابت پول های کلانی که میل نموده ببخشند و ملت هیچوقت با خاوری که در فیلم مستند منحصر به فرد "پولو بردار و فرار کن" ایفای نقش کرده خوب تا نخواهد کرد،اشخاص زیادی وجود دارند که بر مسکن مهر احمدی نژاد که بودجه زیادی را به خود اختصاص داده و موجبات حیف شدن هزینه هایی که هرگز در جای خود نیفتاده اند گشته است خرده جدی نگرفته و آن را به چشم کاری که "قرار نبود اینطور بشود اما شد" می گیرند.

لذا،احمدی نژاد در افشاگری های خود که قطعا با دیگر افشاگری ها قابل قیاس نخواهد بود بیشتر از هر چیز روی مقایسه بین "آدمی که نیتش خیر بود اما چون تخصص اینکار را نداشت کشور را دچار بحران نمود" و "انسان هایی که خوب کارشان را بلد بودند و به بهترین نحوی با سوء استفاده از مسئولیت بار خود را بستند" حساب کرده است، زیرا او خوب می داند که در کشور ما مردم بیش از آنکه مجبور به مقایسه خوب و خوب تر باشند ناچارند از قیاس بد و بدتر به انتخاب خوب های جامعه اقدام نمایند.

منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد