حمایت از تیم ملی فوتبال ایران کار بسیار پسندیده ای است,اما اگر مسئولان محترم فدراسیون فوتبال دوست دارند این کمک ها روز به روز افزایش یابد باید مردم را در جریان اینکه چه بر سر این پول ها می آید قرار دهند.

به عنوان مثال اگر مردم بدانند که نه تنها استارت یک "بازی بزرگ" توسط ایشان زده شده, بلکه راه اندازی و حرکت ماشین "بازی بزرگ" هم توسط آنان صورت پذیرفته است خوشحال این خواهند شد که در راه آماده سازی تیم ملی فوتبال برای جام جهانی روسیه قدم بزرگی برداشته اند.

از سوی دیگر چنانچه از این پول جهت پرداخت پاداش ملی پوشان بهره برداری شود,هم بازیکنان می دانند که برای چه مردمی بازی می کنند و هم مردم راضی از اینکه به وسع خود دغدغه های مالی ملی پوشان را کم کرده اند می گردند.

اگر هم این پول صرف ساخت تاسیسات زیر بنایی و احداث استادیوم و ورزشگاه برسد خیال مردم تخت این خواهد شد که جام جهانی روسیه آخرین جام جهانی که در آن حضور خواهیم داشت نخواهد بود.

از سوی دیگر وقتی مردم وارد استادیومی که در سر در آن "این ورزشگاه با کمک های مردمی ساخته شده است" گردند از اینکه برای ورزش کشور خود سنگ تمام گذاشته اند بر خود خواهند بالید; هر چند باید به این نکته اشاره کرد که در کشور ما مرسوم است که کمک های عده زیادی به یک اسم ختم شده و تنها آن نام بر تارک جایی که در آن ورزش می کنند خواهد درخشید.

علیرغم آنچه بیان گردید ممکن است مسئولین محترم فدراسیون فوتبال بی آنکه از میزان مبالغ جمع آوری شده سخنی به میان آورند, توضیح دهند که تمامی این درآمد صرف تهیه و توزیع جوایز ارزنده ای که به قید قرعه در اختیار برندگان خوش اقبال قرار می گیرد,می شود.

قطعا این چنین توضیحی فقط ضرب المثل "هیچ گربه ای برای رضای خدا موش نمی گیرد" را در خاطره ها زنده نساخته و گوش سپاران به سخنان فدراسیونی ها ناخود آگاه یاد داستان زیر نیز می افتند:

"مردی گوسفندی دزدید و گوشت آن را صدقه داد.گفتند:این چه کاری بود کردی؟گفت:در رساله خوانده ام که گناه دزدی با ثواب صدقه برابر است و در این میان کمی هم پیه و دنبه و چربی به ما میرسد"

منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد