در کشورهای پیشرفته و مترقی , عوام گوش به حرف خواص می دهند زیرا به تجربه دریافته اند که انجام این "مهم" برایشان خوب بوده و "ارزان" تمام می شود.

در کشور ما "هرگز چنین نیست" و خواص و عوام به این تفاهم رسیده اند که خواص با دریافت پولشان,آنچه که عوام می پسندند را در اختیارشان قرار دهند.

به عنوان مثال در یک کشور پیشرفته , بیمار فقط دردش را گفته و به طبیب اجازه می دهد که شیوه درمان را خودش انتخاب کند.

در کشور ما بیمار , هم از درد خود سخن به میان می آورد و هم از چیزهایی که حالش را خوب می کند حرف می زند.

دکتر هم که می داند تجویز طبق نظر بیمار,  هم مسئولیت کمتری بر دوش پزشک خواهد گذاشت و هم بیمار را به بیان "دکتر خوبیه!هر چی می خواستم برایم نوشت!" خواهد کشاند , کاری می کند که مریض,ناراضی از مطب خارج نشود.

در علوم مهندسی نیز چرخاننده درب,همین پاشنه "آشیل" است.

برای مثال در حالی که در کشورهای مترقی,ظاهر و باطن خانه به ترتیب توسط مهندس معمار و مهندس سازه صورت واقعیت به خود می گیرند, در کشور ما علاوه بر ریخت و قیافه و ترکیب "واحد مسکونی", استحکام و مقاومت "بنا" نیز به سفارش مشتری دستخوش تغییر می گردد.

در زمینه فرهنگ هم اوضاع همین گونه است,هر چند اگر نخواهیم از حق عبور کنیم باید قبول نماییم که دست کم در این "یک قلم جنس" مردم کارهای خوبی به منصه ظهور رسانیده اند.

در این باره باید توضیح داد که وقتی مردم متوجه شدند که در زمینه بحران آب,اوضاع و احوال آشفته و نابسامان تفکیک زباله و جمع آوری پسماندهای تر و خشک و شیوه رانندگی راننده ها,آتشی از تنور مسئولین و اولیای امور گرم نخواهد شد, خودشان یک پا رسانه شده و به مدد شبکه های اجتماعی مجازی اطلاعات خوبی از "ما کجاییم و آن ها کجا" در دسترس دیگران و به ویژه علاقمندان به توسعه و پیشرفت قرار دادند.

قطعا در حال حاضر نه رانندگی ما به اروپاییان می ماند و نه ما به اندازه مردم مترقی و پیشرفته قدر آب را می دانیم.این نیز واضح و هویداست که هنوز بسیاری از ما جداسازی زباله های تر و خشک از مبدا را کار آدم های خیلی بیکار به حساب می آوریم.

با این حال چنانچه بخواهیم انصاف و صداقت به خرج دهیم باید پذیرای این نکته باشیم که در تمامی این زمینه ها از چند سال پیش خیلی بهتر شده ایم.نشده ایم؟!

منتشر شده در روزنامه آفتاب یزد