مجلس محترم طرحی را به تصویب رسانده که به موجب آن دروغگویی و دروغ پراکنی در فضای مجازی قدغن یا محدود می گردد.

از شما چه پنهان! من با این طرح مشکلی ندارم و دلیلش را هم عرض می کنم.

فرض کنید کسی با استفاده از هوش مصنوعی آقای قالیبافی ساخته که در یک مجلس بزم و سرور حضور فعالی دارد و مدام با این و آن شوخی می کند!

قطعا این دروغ، در صورت اشاعه در شبکه های مجازی، به اعتبار نامبرده لطمه جدی زده و چه بسا موجب شود ایشان از عرصه سیاست محو شوند.

لذا، مجلس باید با چنین کارهایی مخالفت کند و این طرح در جهت چنین مخالفتی پای بر عرصه هستی نهاده است.

حالا یک فرض دیگر کنید.

بیم ترور رییس مجلس می رود و ایشان، یا دوستان و اقربا، با کمک هوش مصنوعی چند قالیباف درست کرده و در اقصی نقاط ایران به معرض نمایش می گذارند!

دشمن با عدم تشخیص اینکه کدام واقعی است بی خیال ترور شده و سراغ نفر بعدی می رود!

آیا در این صورت هم باید با این دروغ مبارزه کرد یا این بار می توان "احسنت!" و "دست مریزاد" را نثار دروغگو نمود!
مسلم است که گزینه دوم درست است و بنابراین خطر بزرگ طرح مجلس در این است که در حالی که دروغگویی مردم به مردم و مردم به مسئولین را نامحترم می شمارد، دروغگویی مسئولین به مردم را مباح و حتی واجب اعلام می نماید!