دلنبشته های تابناک من

بسیاری از پدر و مادرها نگران آینده ای هستند که هوش مصنوعی برای فرزندان دلبند آن ها به ارمغان!؟ خواهد آورد.

آن ها کاملا حق دارند. همین حالا هم هوش مصنوعی خیلی ها را بیکار کرده است.

قطعا هیچ پدر و مادری دوست ندارد بچه ای داشته باشد که اینده بدی انتظار او را می کشد.

با این حساب؛ بعید نیست که هوش مصنوعی زاد و ولدها را کاهش دهد و از روند رشد جمعیت جهان بکاهد.

اما این کاهش جمعیت به خود هوش مصنوعی هم آسیب می رساند؛ زیرا تقاضای کم به عرضه کم می انجامد و در نبود جمعیت تقاضایی هم وجود نخواهد داشت.

اینجاست که جمعیت می تواند با هوش مصنوعی به توافق برسد و کاری کند که هر دو طرف ماجرا دست به یک معامله دو سر برد بزنند.
سالهاست کار و معیشت و رفاه و زندگی در ارتباط با هم شناخته شده اند و کسی که بیکار است لایق داشتن یک زندگی آبرومند شناخته نمیشود.
در این ارتباط؛ بیکاری، بیکاری شناخته می شود و برای کسی مهم نیست که فرد بیکار اهل کار نیست یا نبود کار و یا تاثیر مخرب هوش مصنوعی باعث شده طرف کاری برای انجام دادن نداشته باشد یا کار خود را از دست بدهد.

لذا؛ اگر ارتباط کار با معیشت و رفاه و زندگی را از هم جدا کنیم و همه آدم هایی که به دنیا می آیند را دارای حق برخورداری از یک زندگی حداقلی بدانیم و به آنهایی که بیشتر می خواهند اجازه دهیم که دست به رقابت ناسالم یا سالم با هوش مصنوعی یا در کنار هوش مصنوعی بزنند هم می توانیم خیال خود را تخت این کنیم که جمعیت حالا، حالاها کم نخواهد شد و هم قادریم مطمئن باشیم که هوش مصنوعی دنیا را جای بهتری برای زندگی خواهد کرد؛ بی آنکه در هراس این باشد که ترس مردمی که او را به چشم هیولا یا غولی که برای خوردن و له کردن آن ها آمده ممکن است باعث شود به او انواع و اقسام افسارها زده شود و مردمان بهره مند از هوش مصنوعی در عوض تشکر، وی را با ادای "حیوان! آرامتر!" مورد لطف و عنایت ویژه قرار دهند.