خیلی ها خوب به یاد دارند که در زمانی، نه چندان دور، حروف و کلمات زبان فارسی دارای فتحه، ضمه یا کسره بودند و این باعث می شد جملات و متون نوشته شده به زبان فارسی کاملا درست خوانده شوند.( نمی دانم تا به حال در خواندن اشعار حافظ به حس بد "نکند دارم غلط می خوانم" گرفتار آمده اید یا نه)

این دوران خوش به اتمام رسید؛ زیرا شیر پاک خورده ای پیدا شد که فتحه، ضمه و کسره را اضافاتی که براحتی می شود از آن ها صرف نظر کرد دانست و با این حذف، در زمان و هزینه نوشتن صرفه جویی قابل ملاحظه ای به عمل آورد.

شاید کسی که این کار را کرد پیش خود فکر کرده بود که همه کلمات فارسی مثل "اسب" و "الاغ" هستند که همه می توانند آن ها را بدون فتحه و ضمه هم کاملا درست تلفظ کنند.

امروزه باطل بودن این فکر بر بسیاری از افراد روشن شده است؛ زیرا آن ها در مواجهه با برخی کلمات نوظهور یا واژه هایی که چشم ایشان به تازگی به جمالشان روشن شده است دارای مشکل مطالعه ای که حتی به برکت استفاده از عینک هم کماکان پا برجا می ماند می شوند.

قطعا راه حل مشکل بازگشت به عقب نیست؛ هر چند می توان با استفاده از ضمه و فتحه و کسره به داد کلمات و واژه هایی که جدیدا سر و کله شان پیدا شده و یا بیشتری ها آشنایی کمتری با آن ها دارند رسید و با کمک به درست خوانی آن ها لذت مطالعه را بیشتر نمود.

منتشر شده در روزنامه اطلاعات