دلنبشته های تابناک من

گاهی مادر با حسرت می گوید:"پدرت موبایل را ندید!"

گاهی هم از مادر خود یاد کرده و می فرماید:" اگر مادرم بود و می دید که در حالی که در ماشین نشسته، صدای خانمی که در ماشین نیست می اید و این اوست که ما را بطرف مقصد راهنمایی می کند از شدت تعجب زبانش بند می آمد"

مادر کاملا درست می گوید و خیلی چیزهاست که ما از وجود آن ها لذت می بریم؛ اما پیشینیان ما حتی فکرش را هم نمی کردند که زمانی پای بر عرصه وجود بگذارند.

از نمونه های بارز این چیزها این است که ما می توانیم در حالی که در ایران هستیم با رفیقی که کیلومترها از ما فاصله دارد حرف زده و روی ماهش را هم ببینیم!

با همه این ها، این ها باعث نشده که ما بیشتر از گذشتگان از زندگی لذت ببریم!

علت را باز هم از زبان مادر بشنویم: " سرایدارهای مجتمع های مسکونی اشرافی از بیشتر افراد جامعه احساس بدبختی بیشتری می کنند، زیرا مدام شرایط مالی و معیشتی و نحوه زندگی خود را با همسایه ها مقایسه کرده و بهتر و بیشتر از دیگران متوجه کم و کسری هایی که دارند می شوند"

مادر راست می گوید. در دنیای کنونی امکانات فراوانی وجود دارد که باعث می شوند انسان ها از وجود آن ها نهایت لذت را ببرند؛ اما عمر محدود و دیگر محدودیت های ما باعث می شود در حالی که بسیاری چیزهای خوب را تست نکرده ایم از دنیا برویم و تا آخر عمر حسرت به دل مزه آن ها بمانیم!

برای نمونه؛ کسی که استعداد فراوانی در بازی بیلیارد دارد می تواند قهرمان این رشته شده و بابت این قهرمانی پول زیادی به جیب زده و به اقصی نقاط دنیا سفر کند!

او خوب می داند که اگر در زمانی که بیلیارد وجود خارجی نداشت پای بر عرصه زندگی گذاشته بود امکان بهره مندی از بسیاری چیزها، که امروزه براحتی آب خوردن در دسترس او قرار می گیرد، را نداشت!

با این حال؛ تعداد رشته های ورزشی حال حاضر آنقدر زیاد است که هیچکس نمی تواند همه آن ها را تست کرده و متوجه شود به کدام آن ها علاقه دارد و یا در صورت دنبال کردن کدامین آن ها می تواند سری توی سرها در آورد!
این موضوع باعث شده خانواده ها به مجرد فرزند دار شدن فوری به نتیجه "چقدر عقب است؟!" برسند و سعی کنند هر چه سریعتر بچه را از زایشگاه به آموزشگاه و پرورشگاه روانه نمایند!

اینکه گفته می شود بچه های این دوره و زمانه بچگی نمی کنند به همین دلیل است و اینکه پدر و مادر برای کشف استعداد بچه زمان کم می آورند به سبب آن است که گزینه های نامحدودی پیش روی آن ها قرار دارد.
اینکه ما برای همه چیز عجله داریم باعث شده از خواب کافی خود بزنیم و غذای خود را فوری فوتی آماده کنیم!
غذاهای فوری فوتی( به کلمه فوتی دقت کنید!) یا همان فست فودها اتفاقات خوبی را برای ما رقم نزده اند و امروزه یکی از دلایل چاقی و اضافه وزن شناخته می شوند.

امار افراد بالای ۳۰ سال دارای اضافه وزن ایرانی وحشتناک است و اگر بدانیم یکی از دلایل عمده مرگ های زود هنگام به اضافه وزن ربط دارد باید به شدت نگران شویم؛ نگران اینکه ما از شدت عجله برای بهتر زندگی کردن و بالا بردن کیفیت زندگی؛ هم از کیفیت زندگی خوب و سالم کم کرده ایم و هم طول عمر خود را به شدت کاهش داده ایم!

زمانی چارلی چاپلین گفته بود: "در دنیای به این بزرگی برای همه جا هست؛ به شرطی که هرکس جای واقعی خود را پیدا کند"

زمانی هم برنارد شاو گفته بود: "اگر می خواهی از زندگی لذت ببری به پایینتر خود نگاه کن، اما اگر دوست داری در زندگی پیشرفت کنی بالاتر خود را ببین!"

امروزه گزینه ها آنقدر زیادند که پیدا کردن جای واقعی بسیار سخت می نماید!

از آن سو؛ پایینتری ها از هراس از دست دادن ابرو تا می توانند خود را گم و گور می کنند و بالاتری ها تا می توانند خودی نشان می دهند تا ممتاز بودن خویش را نشان خلق الله بدهند. این است که آدم به هر جا نگاه می کند جز بالایی ها را نمی بیند و روی این حساب ترجیح می دهد تا می تواند بی خیال لذت شده و فقط هر چه بهتر و بیشتر، پیشرفت کند!