آیا دقت کرده اید که داوطلبان ریاست جمهوری سال 1396 که دم از اشتغالزایی فراوان می زنند را می باید در زمره همان هایی که "یارانه زیادش خوبه!" را هم از صمیم قلب باور دارند جستجو نمود.

این در حالی است که معمولا اشتغالزایی و پرداخت یارانه بر خلاف جهت هم عمل می کنند زیرا افراد دارای شغل بی نیاز از یارانه مرحمتی دولت می شوند و اشخاصی که یارانه خوب می گیرند "کار کنم که چه بشود؟!" خواهند گفت.

جهت اطلاع از اینکه چرا چنین است بهتر است در باره اشتغالزایی کمی بیشتر صحبت کنیم:

اشتغالزایی به مفهوم ایجاد یک رابطه دو طرفه است که در آن خدمت یا تولید به یک سو و عایدی و درآمد به طرف مقابل جریان می بابد.

علیرغم این موضوع متاسفانه گروهی از مردم و مسئولین شغل را تنها وسیله ای برای کسب در آمد و امرار معاش به شمار آورده و روی این اصل بی ایراد می بینند که به گونه ای به ایجاد شغل اقدام نمایند که در عوض ریال دشت شده تقریبا هیچ چیز عاید طرف مقابل نشود.

با این دیدگاه اشتغالزایی هم کاری سهل و آسان است و هم توفیر چندانی با پرداخت یارانه نخواهد کرد.در ضمن افراد می توانند براحتی ادعا کنند که پرداخت یارانه را می توانند به همراه اشتغالزایی جلو ببرند.

به نظر نگارنده , فارغ از محل تامین بودجه مورد نیاز , کسی که می خواهد رییس جمهور آینده شود می تواند ادعای اشتغالزایی فراوان و پرداخت یارانه به مقدار زیاد را به گونه توامان داشته باشد اما اینکه این "یک کار" را دو کار جداگانه به حساب آورد چندان هم زیبنده "پاستور نشین بعدی" نخواهد بود.

هر چند بسیار محتمل است که مدعی با جا انداختن یک دال قابل دار پر بیراه هم نگفته باشد و با پرداخت یارانه فراوان بخواهد که در عمل اشتغالزدایی را بسیار جدی گرفته باشد!!!؟