دلنبشته های تابناک من

سوالی علمی کرد که جوابش را نمی دانستم!

در پاسخ گفتم: "پرسش خوبی کردید، اما جواب سوال شما را نمی دانم. چند دقیقه ای به من فرصت بدهید تا با اندکی مطالعه و جستجو، پاسخ درست پرسش شما را پیدا کنم.

بعد با خنده اضافه کردم: من بر عکس بقیه هستم؛ زیرا معمولا دیگران، پرسشی را خوب می دانند که جواب آن را حاضر و آماده در آستین داشته باشند و بتوانند به واسطه این امر و رفتن در قالب "استاد"، معلومات و داشته های خود را به رخ پرسشگر بکشند.

من، اما، پرسشی را خوب می دانم که جواب آن را نمی دانم؛ زیرا این امر فرصت گرانبهای دانش آموزی و دانشجویی را در اختیار من می گذارد تا هم یافته ها و معلومات علمی خود را افزون نمایم و هم "بوعلی سینا وار" با آگاهی اینکه کم می دانم، و شاید هیچ نمی دانم، نخوت و خودبینی را از خود دور ببینم: "تا بدانجا رسید دانش من که بدانم همی که نادانم"

شما، در وادی علم و دانش، چطور سوالی را خوب می دانید؟