در مورد بزرگی گفته شده که وقتی مخاطب "تو چطور خواهی مرد؟" قرار می گیرد، روی زمین دراز کشیده و با ادای "اینطور!" به راحتی آب خوردن، جان به جان آفرین تسلیم می کند!

قطعا؛ نام نبرده فقط بابت حیات پس از مرگ خود نگران بوده و او اگر در زمانه ما زیست می کرد و هراسان هزینه های مراسم ویژه خود و، بالاخص، خرید قبر می بود؛ احتمالا با فکر اینکه "مانده ها باید بعد از من چه خاکی بر سر کنند؟!" از مردن راحت صرف نظر می فرمود!

در چنین صورتی؛ دور و بری ها و اطرافیان هم به راحتی اجازه نمی دادند کسی بدون پیش بینی نحوه حیات اقربا و دوستان و آشنایانی که فعلا در صف انتظار مرگ هستند، در گسیل به سرای باقی شتاب کند و به ضرب و زور چوب و چماق( احیا که جای خود دارد!) هم شده نهایت تلاش خود را صورت می دادند تا مرحوم و مرحومه و تازه درگذشته را به سوی سرای فانی برگردانند!