دلنبشته های تابناک من

آدم خوش مشربی بود و به علت سال ها کار و زندگی در کانادا، خاطرات جالبی از آنجا داشت.

این خاطرات را، تا جایی که به خاطر سپرده ام، با هم مرور می کنیم؛ به قول مطبوعاتچی ها، در این شماره و چند شماره آینده.

در آنجا حفظ امنیت جانی دانش آموزان دارای اهمیت ویژه ای است. به همین دلیل همه اتوبوس های مدرسه دارای چراغ گردان هستند.

هر اتوبوسی موقع سوار و پیاده کردن بچه مدرسه ای ها موظف است چراغ گردان خود را روشن نماید.

ماشین های پشت سری با دیدن چراغ گردان موظف هستند توقف کنند و تا خاموش شدن چراغ از جای خود جم نخورند.

مقررات و پلیس هم به شدت هوای دانش آموزان را دارند و رانندگان متخلفی که از اتوبوس های مدرسه دارای چراغ گردان روشن عبور می کنند را با جرایم سنگین و پوینت های منفی، که راننده ها را شتابان به سوی ابطال موقت یا دایم گواهی نامه سوق می دهد، نقره داغ می کنند.

این ها را که شنیدم یاد دانش آموزان طفل معصوم خودمان افتادم که یا درگیر مسمومیت های سریالی می شوند، یا در چاه فاضلاب می افتند و یا بعد از بارندگی های شدید، در بعضی شهرها( نه روستاها!) کلا غیب می گردند!