دلنبشته های تابناک من

1. گند حسابی به پروژه زده بود و به این مناسبت وقتی موقع دفاع از کار انجام شده رسید گفت که موضوع هیچ ربطی به او ندارد و شرکت باید از پروژه دفاع نماید!

همکاران، به ضرب و زور فلسفه و منطق و علم و آگاهی، حالی او کردند که من و تو شرکت تشکیل می دهیم و در و دیوار و تخته و میز و صندلی که نمی توانند از پروژه دفاع نمایند!

2. حسن ریوندی در یکی از برنامه های شاد و مفرح خود به مسئولین توصیه کرده بود که مردم را به عنوان برده به فروش برسانند!

او در دنباله این پیشنهاد توضیح داده بود که به این ترتیب هم ما خارج می شویم و هم ارز وارد می گردد.

3. دو متن بالا بخوبی نشان می دهد که هم، آدم از وسایل و ابزار و ماشین آلات و بنا و ساختمان ارزش و اهمیت بیشتری دارد و هم، آدم ها، هر کس که می خواهند باشند، قابیلت ارزآوری برای مملکت خود را دارند.

با این حساب؛ هنگامی که بحث فروش کالاها و اموال و دارایی های غیر مولد مطرح می شود این سوال پیش می آید که آیا موارد مورد اشاره، ذاتا و از همان ابتدا، امکان مولد بودن را نداشته اند( سازمان ها و نهادهای و ادارات و ... کنترلی کجا بوده اند!؟) یا چون آدم های درست و حسابی و اینکاره بالای کار نبوده اند، گناه همه اشخاص به پای کالاها، اجناس، دارایی ها، ساختمان ها و ... غیر مولد!؟ نوشته شده و جوابیه زیر از طرف این موجودات بی سر و صدا و بی سر و زبان، جهت اطلاع عموم، صادر شده است:

"به سرو گفت کسی میوه ای نمی آری!؟

جواب داد که آزادگان تهی دستند!"

منتشر شده در روزنامه اطلاعات