دلنبشته های تابناک من

هیچوقت عادت نداشت به پرسنل غیر مطلوب، "لازمتان نداریم" یا چیزی در این مایه ها بگوید.

در عوض، از نبود موقت پرسنلی که قرار بود دیگر هرگز نباشند استفاده کرده و با قرار دادن "حکم تعدیل" ایشان در برابر رایانه تحویلی، کاری می کرد که آن ها بطور ناگهانی سورپرایز گردند.

در روز وقوع این اتفاق، مدیر عامل وارد شرکت نمی شد تا هم جلو دل رحمی های بیخود و بی جهت خود، متاثر از مشاهده آه و ناله و گریه و زاری زیر دستان سابق، را بگیرد و هم مجبور نباشد پرسش هایی از قبیل "چرا من؟" و "خطایی از من سر زده است؟" را پاسخگو گردد.

با این حال؛ بیش از شیوه برخورد، زمان مواجهه با "اخراجی ها" بود که در اغلب قریب به اتفاق مواقع کفر رفته ها و بازماندگان را در می آورد!

متاسفانه؛ بیشتر "تعدیل ها" در نزدیکی های عید صورت گرفته و سال نو را بر کارکنان شغل از دست داده کوفت و زهرمار می نمود.

دربی فردا، یک جورهایی خاطرات مدیر عامل مورد اشاره را در ذهن من زنده گردانید، زیرا درست است که بازی استقلال پرسپولیس ممکن است مساوی تمام شود، اما در عدم وقوع این اتفاق، سال جدید بر طرفداران پر شمار قرمز یا آبی زهر هلاهل خواهد شد.

شاید غیر فوتبالی هایی که دربی را فقط یک بازی می دانند، متوجه نباشند که آدم هایی حاضرند جان خود را از کف بدهند، اما تیم محبوب آن ها بازنده دربی نباشد.

جدا از این ها؛ کم نیستند کسانی که باخت در دربی را هم ردیف از دست دادن عزیزترین عزیزان خود گرفته و رخت عزای دل را تا مدت ها بر تن او پوشیده نگه می دارند.

روی این حساب است که برگزاری دربی در آخرین پنجشنبه سال از نهایت بی ذوقی و کج سلیقگی نشات گرفته است؛ حتی اگر در وقوع این امر "قرعه" نقش اساسی را ایفا کرده باشد!