زمانی که حسن روحانی در پاسخ به گله ها و شکایات مردمی که از وضعیت بهداشت و درمان و اوضاع و احوال اسف بار معیشتی خود کمال نارضایتی را داشتند آدرس کاخ سفید را داد و گفت که تمامی ایرانی ها باید ریشه و سرمنشا مسائل و مشکلات خود را در امریکا بجویند، عده زیادی بر حرف های او خرده گرفته و آقای رییس جمهور را متهم به فرافکنی و مسئولیت ناپذیری نمودند.

این روزها دادگاهی در تهران برگزار شده و در حال رسیدگی به شکایت های کودکان پروانه ای و خانواده های آن ها از سی مقام امریکایی است؛ دادگاهی که بخوبی نشان می دهد دولت فعلی از طرفی به شدت پیگیر محاکمه حسن روحانی به سبب کوتاهی در انجام وظایف خود است و از سویی بد نمی بیند سخنان به دردبخور و گهر بار رییس جمهور قبلی را بر دیده منت نهاده و هنگامی که در حل و فصل مسائل و مشکلات مردم کم می آورد به آن ها همان آدرس قبلی را بدهد!

از قدیم "چو دانی و پرسی سوالت خطاست" گفته اند. با این حساب، تشکیل دادگاهی که از قبل نتیجه آن معلوم است با چه هدفی صورت گرفته و قرار است از صدقه سر تشکیل آن کدامین گل بر سر کودکان معصوم پروانه ای زده شود؟

گیریم( گیریم!؟) که دادگاه پس از جلسات طولانی وارد شور شد و با محکوم نمودن مقامات امریکایی حکم به پرداخت خسارت توسط آن ها صادر کرد. آیا حتی یک هزارم درصد امکان دارد که متهمین پرونده "حق با شماست" گفته و پرداخت خسارت های وارده را تقبل نمایند؟

اگر واقعا کار به این راحتی ها بود که مجبور نبودیم سر قضیه برجام وارد مذاکره با امریکا شویم و به آن ها "یک چیزی بدهید و یک چیزی بگیرید!" بگوییم!

اصلا آیا دادگاه برای متهمین کیفر خواست صادر کرده و از آن ها یا وکلایشان برای حضور در زمان مقرر و مکان مشخص دعوت به عمل آورده است یا بر اساس فرضیه " آن ها که نخواهند آمد!" ترجیح داده شده کار فقط با حضور شکات و قضات جلو برود و خبری از متهمین و وکلای مدافع ایشان نباشد!

آیا واقعا ممکن است قاضی مدارک و مستندات را ناکافی دانسته و با تبرئه کردن مقامات امریکایی، خود و خانواده محترم را برای همیشه از نان خوردن بیندازد؟

وقتی دشمنی مقامات ما با مقامات امریکایی تا آن حد است که اگر یک شهروند ایرانی، یک شهروند امریکایی را متهم کند که با عطسه کردن در لوس آنجلس  شرط ابتلای کرونای همسر او در تهران را کاملا فراهم ساخته است، هر قاضی ایرانی منصفی رای به محکومیت آدم معمولی تبعه امریکا می دهد؛ آیا نمی توان حدس زد که وقتی پای مقامات امریکا در میان باشد چگونه حکمی و با چه شدت و حدتی صادر خواهد شد؟

آیا دادگاه های نمایشی اینگونه بیش از آنکه امریکا را در جهان خوار و رسوا و خفیف سازند باعث خنده و تمسخر و استهزای جهانیان نشده و آن ها را به بیاناتی در مایه های "لابد شهروندان خودتان را هم اینگونه محاکمه می کنید؟" نخواهد کشانید؟

کشور ما در حال حاضر اوضاع و احوال اقتصادی خوبی ندارد و بنابراین دلیلی ندارد که با پرداخت هزینه های اینگونه، تشکیل هر دادگاهی کلی هزینه روی دست ملت می گذارد، از پرداخت های واجب و ضروری، که در جای خود می افتند، ممانعت جدی به عمل آید.

یادش به خیر! یک زمانی مدیران شرکت هایی که پرسنل خود را بیکار می دیدند، برای اینکه حواس آن ها را از مسائلی همانند حقوق و مزایا و پاداش و حق بیمه و حق ماموریت و اضافه کاری و درآمد شرکت و دارایی مقامات ارشد و وضعیت زندگی مدیر عامل و غیره منحرف کنند یک کار پوچ و بیهوده دست آن ها داده و به ایشان " در اسرع وقت آماده شود" می گفتند.

با این حال، با وجود این همه پرونده های دادگاهی که بررسی و رسیدگی به آن ها ماه ها و سال ها طول می کشد و با موجودیت این همه شاکی که سالهاست در انتظار آرای صادره از دادگاه ها به سر می برند کاملا بعید به نظر می رسد که تشکیل دادگاه های نمایشی از سر بیکاری قضات بوده باشد. لذا، چنین به نظر می رسد فشارهای فراوان ناشی از کار زیاد و پر کاری حوصله قضات محترم را سر برده باشد و مسئولین کشور را مجاب کرده باشد در ازای هر چند پرونده سنگین، یکی دو تا پرونده نمایشی هم جلو چشم آن ها بگذارند تا بساط تفریح و سرگرمی قضات هم جفت و جور شود و آن ها برای دادن بعضی از آرای صادره خیلی به زحمت نیفتند!