دلنبشته های تابناک من

اهل گوش دادن به هیچ رادیویی نیستم؛ می خواهد جوان باشد، می خواهد پیر باشد.( اصلا رادیو پیر هم داریم؟ چرا نداریم؟ پیرها دل ندارند؟ بگذریم!)

با این حساب، چرخانیدن پیچ صدا و شنونده "رادیو جوان" گشتن فقط از دوری راه و اینکه دوست نداشتم در مسیر حوصله خود را سر رفته ببینم نشات گرفته بود.

اینگونه بود که متوجه سوال مجری "رادیو جوان"، سر کار خانم عباسی، شده و به این نکته پی بردم که شنوندگان عزیز می توانند قبول زحمت کرده و با پیامک یا ویس خبر دهند که روزی چند ساعت در فضای مجازی ول هستند و این ولگردی تا کدامین اندازه میانه اعضای محترم خانواده را شکراب کرده است.

اولین موضوعی که با شنیدن سوال مجری برنامه خاطرم را نوازش داد! این بود که یک آدم می تواند چقدر دل خجسته ای داشته باشد که براحتی از انواع و اقسام مشکلات مبتلابه جامعه از قبیل فقر، بیکاری، تن فروشی، کولبری، اختلاس، طویل شدن زمان رسیدگی به پرونده ها، طلاق، اعتیاد، مسکن، بورس، کودکان کار، زباله گردی، بچه های پروانه ای، افسردگی، خودکشی، دیگرکشی، معلولیت، مشاجرات و دعواهای خانوادگی، معلولیت، نابینایی، ناشنوایی، حقوق های حداقلی، قانون گریزی، دستمزدهای نجومی، کارتن خوابی، بچه های بی سرپرست و بد سرپرست، کرونا، واکسیناسیون، شفاف سازی اموال نمایندگان مردم و مسئولین بلند مرتبه، وضعیت بد محیط زیست، فرار مغزها، در رفتن قلب ها، رانت، فساد و .... عبور کرده و نگران این شود که آیا گشت و گذار بیش از حد در فضای مجازی برای خانواده ها کدورت و دلخوری پیش می آورد یا نمی آورد!

علیرغم این موضوع، پیچ رادیو را کماکان باز گذاشته و شنونده نظرات مردم شدم.

یک نفر گفت که آنقدر همسر او گرم فضای مجازی بوده که غذا درست نمی کرده و این موضوع جدایی آن ها را رقم زده است.

دومی گفت که از 12 شب تا 5 صبح در فضای مجازی است تا دلخوری و کدورت اعضا را فراهم نکند.

سومی هم گفت که چندان اهل فضای مجازی نیست و به جای ولگردی در این فضا ترجیح می دهد کاردستی درست کند.

مجری برنامه در حال کیف کردن از جواب های شنوندگان عزیز بود که یک راننده تریلی روی خط آمد و گفت که از فضای مجازی خیلی هم راضی است.

او در دنباله چنین اظهار داشت که چون مرتب در حال تردد در جاده های کشور است و نمی تواند از حال و روز اعضای خانواده کسب اطلاع کند با مادر ارتباط تصویری برقرار کرده و متعاقب برقراری این ارتباط کلی حال خوب پیدا می نماید.

مجری برنامه، که اصلا انتظار شنیدن این پاسخ را نداشت، مجبور شد به "البته فضای مجازی خوبی هایی هم دارد" هم اعتراف کرده و از ضرب المثل "... هنرش نیز بگو" هم کمی مایه بگذارد.

البته، انصافا، من اگر جای رییس سازمان صدا و سیما بودم برای مجری برنامه یک جایزه ویژه در نظر گرفته و او را دارای لوح تقدیر می کردم؛ زیرا ایشان به راحتی آب خوردن قادر شدند چرخ زدن زیاده از حد بچه ها در فضای مجازی را به بی کسی ایشان ربط داده و با عنوان کردن اینکه این فضا، خواهر و برادر نمی شود، یک بچه را کم، دو بچه را کافی و سه بچه را نور علی نور معرفی نمایند( انصافا سرکار خانم عباسی لطف کرده و به پدر و مادرها اجازه دادند در مورد داشتن بیشتر از سه بچه خودشان تصمیم بگیرند!)

آن هایی که با پیشنهاد نگارنده مخالف هستند واقعا چند مجری را می شناسند که بتواند به این سادگی طرح "صیانت از فضای مجازی" مجلس مردمی! و انقلابی را به یکی از سیاست های اصلی کشور، ازدیاد جمعیت، ربط دهد و اصلا هم نگران زن و شوهرهای جوانی که در گذران زندگی خود حسابی کم آورده اند و روزی هزار بار به یاد دوران خوش مجردی می افتند و در پاسخ "بچه نمک زندگی است"، "یک لا بود، نرسید! دو لایش کردیم تا برسد!" می گویند، نباشد؟!

واقعا خیلی دلم می خواست در تیم "راننده تریلی" برنامه قرار گرفته و به سرکار خانم خجسته دل حالی کنم که در شرایط کرونا و در حالی که بیشترین کاری که از دست کادر درمان بر می آمد توصیه مردم به خانه نشینی و رعایت مقررات قرنطینه بود، این فضای مجازی بود که با ایجاد سرگرمی برای اقشار مختلف جامعه توانست تا حد بسیار قابل ملاحظه ای تعداد دورهمی های خانوادگی و فامیلی و دوست آشنایی را کاهش دهد و مانع از این گردد که تعداد مرگ و میرهای کرونا تا حد "فاجعه بار" زیاد شود.

جدا از بحث سرگرمی باید به مسئله کار اشاره کرد.

در دوران کرونا خیلی ها به اهمیت فضای مجازی پی بردند و به ویژه ساکنان کشورهای اروپایی و امریکایی، که زیر ساخت های خوبی برای استفاده از فضای مجازی فراهم ساخته بودند، توانستند بدون تعطیل کردن کلیه کارها و فعالیت ها "فاصله گذاری اجتماعی" را هم تا حد قابل قبولی رعایت نمایند.

در کشور ما، نرم افزار شاد فقط با قرار گیری در بستر مناسب، که توسط ساکنین دیگران کشورها زحمت فراهم آوردن آن کشیده شده بود، توانست مانع از تعطیلی کلی تعلیم و تربیت گردد و به مسئولین سرزمین ما یاری رساند تا به افتخار " ادامه فعالیت آموزش و پرورش در دوران کرونا" نائل گردند.

در اینکه فضای مجازی بدی هایی دارد تردیدی نیست، اما وقتی سازمان صدا و سیما که فعالیت مجاز دارد ترجیح می دهد به جای اینکه سوال "نظر خود را در باره خوبی ها و بدی های فضای مجازی بگویید؟" را مطرح سازد، شنوندگان عزیز را وادار نماید( با مجاب نماید فرق دارد!) تنها از بدی های فضای مجازی حرف بزنند، نباید به عموم مردم حق بدهیم که کم و کسری های موجود در فضای واقعی را در جایی غیر واقعی جستجو نمایند؟

در این باره می توان خیلی بیش از این ها حرف زد، اما فکر می کنم آن راننده محترم تریلی حرف دل خیلی ها را زده و حق مطلب را ادا کرده باشد؛ به شرطی که هنوز گوش شنوایی برای استماع حرف های اینگونه، که بیشتر آن ها در گوشی ادا می شوند، وجود داشته باشد.