می گویند در یکی از کشورهای اروپایی(یا امریکایی!؟) مسابقه ای به نام "چه زنی را دوست دارید؟!" برگزار شده و برنده مسابقه کسی شناخته می شود که در پاسخ "من زنی را دوست دارم که زن من نباشد!" را عنوان می نماید!

جدا از طنز به کار رفته در ماجرا باید پذیرفت که بسیاری از مردم موضع گیری فوق را در مواجهه با بسیاری از موضوعات و مسائل داشته و ضمن اینکه کار خوب را کاری که برای دیگران انجام می شود می گیرند,کار بد را آنی که برایشان صورت پذیرفته به حساب می آورند.

به عبارت ساده همگانی شدن ایده و دیدگاه "اگر خوب بود به ما نمی رسید!" موجب شده کار خیلی از نیکوکاران و خیرین گره خورده و ایشان را وادارد که انجام اعمال نیکو را به همان محیط خانه و خانواده خویش اختصاص دهند.

در این مورد نگارنده مطلع است که چندی پیش که به همت بخش خصوصی غرفه بازیافت پسماندهای خشک در یکی از شهرک های مسکونی تهران نصب و آغاز به کار کرد ساکنین شهرک به دو صورت واکنش نشان دادند:آن هایی که در نزدیکی غرفه زندگی می کردند دلخور این شدند که غرفه چشم انداز منازل ایشان را نازیبا ساخته و اهالی دور از غرفه شکایت داشتند که دوری غرفه مانع از استفاده بهینه از آن می گردد.

آن هایی که گمان دارند با تغییر محل غرفه مشکل حل خواهد شد سخت در اشتباهند زیرا در صورت انجام این "مهم" برخی از ساکنین به دنبال جواب سوال "چه کسی غرفه ما را جابجا کرده است؟!" می گردند و مابقی با بیان "چشم نداشتند یک پیاده روی طولانی هر روزه و داشتن تن و بدن سالم را هم در ما ببینند!؟" عکس العمل مناسب نشان خواهند داد!؟