دلنبشته های تابناک من

از دوران نوجوانی می دانستم که اگر "تاثیر روزه بر تندرستی" را از یک پزشک مذهبی بپرسم، جز جواب " خیلی هم خوب است" را دشت نمی کنم. این در حالی بود که دکترهای نه چندان مذهبی ترجیح می دادند عدم کاری که خودشان نمی کنند را به دیگران توصیه نموده و با ادای "یک کم فکر کن!"، مراجعین محترم را مطمئن اینکه "روزه برای سلامتی ضرر دارد" گردانند. انصافا، خارجی ها یا کسانی که سال های زیادی از عمر خود را در خارج کشور گذرانده اند اصلا اینطور نیستند و ترجیح می دهند جواب سوالات را بنابرآنچه بدان اعتماد یا باور دارند، بدهند. برای نمونه، خوب به یاد دارم که وقتی فرزند برادر خانم نگارنده، که سالهاست در انگلستان زندگی می کند، از پدر گرامی معنی روزه را پرسید؛ جواب دهنده، موضوع را تمام و کمال شرح داده و علیرغم اینکه خود پزشک متبحری است، ترجیح داد اصلا و ابدا وارد مقوله خوبی و بدی روزه گرفتن نشود. در کشور ما، متاسفانه، اصلا اینطور نیست و غالب مسئولین و سیاستمداران ترجیح می دهند جز وفق آنچه شرایط ایجاب می کند حرف نزده و با توصیه های ارزنده خویش، مردم معمولی را مستفیض نسازند. مثلا، در هنگام شیوع کرونا، مسئولین و دست اندر کاران وزارت بهداشت برای اینکه قادر شوند با کمترین هزینه، از شیوع بیماری جلوگیری به عمل آورند توصیه به شستشوی دست ها با آب و صابون را جدی ترین رویه مقابله گرفته و "هر قدر هم بشویید کم است" را مورد اطلاع رسانی عمومی قرار دادند. وقتی این رویه، کار دست مسئولین آب و فاضلاب داده و دوباره ایشان را در فکر "آب هست، ولی کم است" فرو برد، مسئولین و اولیای اموری که نه می توانستند، کما فی السابق، نسبت به شستشوی دست های مردم متفاوت باشند و نه قادر بودند با ایجاد فاصله فیزیکی و اجتماعی، مردم را از کار و زندگی بیندازند، یکصدا فریاد "هیچ چیزی جای ماسک را نمی گیرد" سر دادند. در زمان واکسیناسیون خصوصی( 70 سال به بالا) مسئولین و اولیای امور از ترس سهل انگاری و بی مبالاتی مردم، مرتب در بوق و کرنا کردند که "مبادا تزریق نوبت دوم فراموش شود" این در حالی است که در حال حاضر، که کشور با کمبود و نبود واکسن مواجه شده است، نه تنها حرف حساب مسئولین "مهم نیست در مرحله اول چه زده اید" می باشد، بلکه همه آن ها نسبت به دارا بودن و ابراز عقیده "نوبت دوم دیر بشود هم جای نگرانی وجود ندارد" کاملا روی خوش نشان می دهند. علیرغم همه این گفته ها، شاید لازم باشد برخی از افراد، مسئولین و گردانندگان امور را به هوش آورده و خاطر نشان سازند که هر چند می توانند روی حافظه کوتاه مدت ما ایرانی ها و اینکه یک خطای یکسان را هر 4 سال یکبار تکرار می کنیم حسابی ویژه باز کنند، اصلا و ابدا نباید دچار خطای فاحش محاسباتی شده و در گمان اینکه مردم آنچه همین یکماه پیش شنیده اند را هم به باد نسیان بسپارند، فرو روند.