دلنبشته های تابناک من

بعید است که در دنیا آدم های زیادی یافت شوند که به اندازه ما ایرانی ها اهل دست انداختن دیگران و به ویژه هموطنان خودشان باشند.اما براستی چه دلیل موجهی ما را به انجام این "مهم"؟! می کشاند؟

قطعا یکی از دلایل "تمسخر",فرار به جلوی آن هایی است که به انجام این کار مبادرت می ورزند.به عبارت ساده مردمی که نهایت کوشش خویش را به خرج می دهند تا مانع از به چشم آمدن نقایص و کاستی های وجودی خود گردند چاره را در بیان "دیگران هم تحفه نیستند" خواهند دید!

از سوی دیگر علیرغم اینکه ما از کودکی "مقایسه نکن" را شنیده ایم, تجربه به نیکی بهمان آموخته که به دست آوردن خیلی از چیزها "بی مقایسه" امکان پذیر نخواهد بود.

روی این اصل, هم خانم خانه با ادای "رفتگر محله هم ماشین خریده" به گونه ضمنی ارزش تحصیلات عالیه شوهر نگون بخت را مورد تردید قرار می دهد و هم کارمند کار بلد می داند که برای اضافه شدن حقوق باید به سمع آقای رییس "فلانی که یک ریال سواد ندارد بهمان قدر می گیرد!" را برساند.

نگارنده در سال های آغازین شروع به کار به غلط فکر می کرد که راه و رسم پیشرفت و موفقیت نشان دادن این است که "او" در انجام کار بهتر از دیگران می باشد.

روی این اصل هم بود که دست به کار تولید نرم افزاری زد که نمونه داخلی چندانی نداشت.

علیرغم اینکه نرم افزار,چند سالی خوش درخشید و کار شرکت را به خوبی راه انداخت, دولت مستعجل بود و به این مناسبت جای خویش را به نمونه خارجی داد.

در مراسم تودیع و معارفه نرم افزارها بود که آقای رییس جهت ارزش گذاری بر "نورسیده" نرم افزار ساخت هموطن را "بازیچه" نام گذاری فرمود!

امروزه چرایی چنین اسم گذاری بر نگارنده هویداست زیرا محال است کاری بی ارزش قلمداد شود اما کننده کار کسی که انصافا کارش درست است و مستحق دریافت پاداش می باشد تشخیص داده شود(کسی چه می داند!شاید اصطلاح "بازیچه" را هم همکاران گرامی بر دهان مبارک آقای رییس نشانیده باشند!)

همه می دانیم که پیشرفت یک کشور جز با ترقی تک تک افراد آن میسر نخواهد بود و لذا ساده انگاری است که فکر کنیم با پیشرفت "صوری" ایرانی ها, سرزمین عزیزمان روی "واقعی " ترقی و موفقیت را ملاحظه خواهد کرد.

با اعتقاد به چنین نگرشی است که بیشتر اوقات فکر می کنم که برادران رایت خوش اقبال بودند که در سرزمین ما پا به عرصه هستی نگذاشتند.

چه بسا در صورت وقوع این امر شاهد گذاردن تصاویری از هواپیمای تولیدی ایشان و طیاره های فوق مدرن در کنار یکدیگر و در شبکه های اجتماعی بودیم و در ذیل آن ها کامنتی در مایه های زیر دشت می کردیم:"

جان مادرت نگاه کن!به آن هم هواپیما می گفتند و به این هم طیاره می گویند!"

درست است که در دنیای دموکراسی همه حق اظهار نظر دارند اما جدا نباید فکر کرد که آن هواپیما بوده که این طیاره را راهی آسمان ها نموده است.

به عبارتی هواپیمای اختراعی برادران رایت مادر همه هواپیماهای فوق مدرن و پیشرفته امروزی است و احترام "مادر" همیشه واجب است!به وِیژه این که "مادر", مادری آسمانی باشد!