در روزنامه اطلاعات روز پنجشنبه مورخ 11/10/99 مطلبی تحت عنوان "معمای مازوت" توجه مرا به خود جلب کرد. مطلب در باره این موضوع بود که ما قبلا مازوت تولیدی خود را صادر می کردیم، اما با شدت گرفتن تحریم ها از انجام این امر باز ماندیم. نتیجه این شد که نظر به ارزانی مازوت، بسیاری از نیروگاه ها اقدام به استفاده از این سوخت ناپاک نموده و اوضاع آلودگی هوا را، که بدون انجام این کار هم به اندازه کافی نگران کننده بود، به شرایطی که امروز شاهد آن هستیم رسانیدند.

شاید از اینکه چرا "معمای مازوت" تیتر یک روزنامه اطلاعات روز نامبرده نشد باید تعجب کرد، زیرا این تیتر، به احتمال زیاد، توجه بسیاری از خوانندگان غیر همیشگی روزنامه را به خود جلب کرده و آن ها را در کسادی بازار مطبوعات به ابتیاع اطلاعات خوب ترغیب می نمود.

قطعا، گردانندگان روزنامه اطلاعات، و سایر مطبوعات، از اهمیت درج تیتر یک بخوبی آگاه هستند. با این حال، آن ها این اطلاعات را هم دارند که اگر رمزگشایی از معماهایی اینگونه، که اتفاقا کم هم نیستند، را، بیش از میزان لازم! در دستور کار قرار داده و خبرهایی از این دست را زیادی در شهر و کشور انتشار دهند، ممکن است موجبات دلخوری مسببانی که هم از نزدیک دستی بر آتش دارند و هم یک جورهایی از اهرم های زر و زور بهره مند هستند را فراهم آورند!

با این حساب است که در حالی که خوانندگان فرنگی برای کسب اطلاع از مهمترین اتفاقات و وقایع کشور می باید مطالب درج شده در ذیل "تیتر یک" را دنبال نمایند، مطالعه کنندگان ایرانی مطبوعات برای اینکه در جریان رویدادهایی که با شریان های حیاتی خودشان، نه کشور، در ارتباط مستقیم است قرار گیرند، لازم است صفحه و تیتر یک را رها کرده و با میکروسکوپ و ذره بین دنبال عناوینی که، همانند تاریخ تولید و انقضای اجناس، در حواشی مطالب به ظاهر مهم دیگر صفحات آمده اند، بگردند!!!؟