دلنبشته های تابناک من

می گویند آدم ها 70 درصد اطلاعات خود را از طریق چشم و 30 درصد آن ها را از طریق گوش کسب می کنند.( پس بقیه اعضا چکاره اند!؟ جل الخالق!)

حتی اگر این گفته را بپذیریم باید قبول کنیم که مردم ایران همانند افراد جوامع دیگر نیستند و کسب 30 درصد اطلاعات توسط چشم و 70 درصد داده ها توسط گوش ایرانی ها منطقی تر می نماید.

شاهد این قضیه را می توان در این دید که هنگامی که کلاهبرداری های عابربانکی سر به فلک زد و مشخص شد مردم حرف های شنیده شده توسط آنور خطی را به مراتب بهتر از مشاهده "شما در حال انتقال وجه به حساب فرد دیگری هستید"، که جلو چشمشان بود، بر دیده منت می نهادند، مسئولین و اولیای امور بر آن شدند که از "فقط الماس، الماس را می برد" بهره گرفته و با استفاده از پیام صوتی "شما در حال انتقال وجه به حساب فرد دیگری هستید" سر و صداهای تولیدی توسط کلاهبرداران را کلا بی اثر سازند.

افاقه کردن نسخه بالا بیانگر این است که اگر مسئولین و دولتمردانی که در صف نخست مبارزه با کرونا هستند احترام گوش های مردم را بیش از چشم های آن ها نگاه داشته و در عوض درج انواع و اقسام اطلاعات مرتبط با موضوع کرونا، از نحوه پیشگیری گرفته تا چگونگی درمان، پیام ها را بطریق صوتی در اختیار مردم قرار دهند، کار مبارزه، انصافا، بهتر جلو خواهد رفت.

در این باب کافی است هم ضرب المثل "شتر دیدی ندیدی" را جلو چشم آورده و متوجه شویم که بسیاری از ما از بچگی عادت به نادیده گرفتن دیده ها کرده ایم و هم به خاطر بیاوریم که چگونه انواع و اقسام حکایت هایی که بصورت در گوشی و متعاقب "بین خودمان بماند" به سمع دوستی صمیمی می رسید، خیلی زود نقل محافل شده و از راننده تاکسی گرفته تا بقال و عطار و میوه فروش را به اظهار نظر در باره آن ها وا میداشت!