بارها و بارها در خبرها خوانده ایم که قاتلی که مورد عفو و بخشایش خانواده مقتول قرار گرفته و از زندان خارج شده مجددا دست به جنایت زده و دوباره سر از زندان در آورده است!

مسلما چنین جریاناتی موجب می شود که بسیاری از خانواده های مقتولین از بخشایش قاتلین طفره رفته و خواستار قصاص آن ها باشند چرا که دست کم با این کار باعث می شوند جان دیگر آدمیان , در معرض تهدید "بخشوده ها" قرار نگیرد.

کشورهایی که مجازات اعدام را لغو کرده اند برای آن جانشینی شایسته همچون حبس ابد در نظر گرفته اند و اینطور نیست که با حذف حکم اعدام به قاتلین "می توانی بروی " بگویند و این در حالی است که در کشور ما خانواده های مقتولین یا باید راضی به قصاص شوند و یا حاضر باشند بلافاصله و یا پس از اندک مدتی قاتلین عزیزان خود را آزاد و در بیرون محبس مشاهده نمایند.

اگر از نظر حقوقی و جزایی مجازات اعدام را معادل حبس ابد در نظر بگیریم شاید بهتر باشد به خانواده های قربانیان اجازه دهیم که در ازای گذشتن از حق قصاص خویش مجازاتی کمتر از قصاص را برای قاتلین در نظر گرفته و آن ها را بسته به جرم ارتکابی برای همه عمر و یا ده,بیست و یا سی سال پشت میله های زندان ببینند.

قطعا چنین شیوه ای به دلخوری های خانواده قربانیان که "یعنی می گویید ولش کنیم که بیرون بیاید و هیچی به هیچی شود" پایان داده و ضمن اینکه بخشش های بیشتری را جایگزین قصاص می نماید,موجب می گردد قاتلین دست کم بخشی از تقاص کاری که کرده اند را پس بدهند و بدانند که آن هایی که براحتی آب خوردن آدم می کشند حالا حالاها باید آب خنک نوش جان نمایند!؟