جمعی از پزشکان به آقای رییس جمهور نامه نوشته اند و، از سر دلسوزی، ایشان را مطلع اینکه "امکان رعایت پروتکل های بهداشتی در مراسم عزاداری سالار شهیدان، امام حسین(ع)، وجود ندارد" نموده اند.

جهت دادن پاسخ اینکه پزشکان محترم درست گفته اند یا خدای کرده اشتباه نموده اند، بهتر است در گام نخست از موجودیت دو واقعه دم دستی مایه بگذاریم:

الف- خانم خانه از مشاهده اوضاع اسف بار زندگی زن و شوهر حاضر در صحنه ای از یک سریال خانوادگی به شدت غمگین شده و گونه های خویش را خیس از اشک می بیند. همسر او جهت دلداری دادن به وی " این ها واقعی نیست و آن ها فقط دارند نقش بازی می کنند" را بر زبان می آورد، که البته افاقه نمی کند!

ب- مرد زندگی که به شدت از مشاهده بازی خوب "مهدی طارمی" به وجد آمده است، با شادی و نشاط فراوان " پاس بده!" را فریاد می کند. زن به او خاطر نشان می کند که " چون طارمی صدایش را نمی شنود، لازم نیست داد و فریاد بیخودی راه بیندازد!"

حکایات بالا نشان دهنده این است که انسان ها دارای دو وجه احساسی و منطقی هستند و هنگامی که وجه احساسی یک نفر به نقطه اوج خود نزدیک شده یا به آن می رسد ، از او نمی توان انتظار داشت که منطقی حرف زده یا رفتاری خردمندانه از خود بروز دهد.

اگر بخواهیم رودروایستی را کنار گذاشته و صادقانه صحبت کنیم، باید بپذیریم که عزاداران امام حسین(ع) را می توان در دو گروه عمده قرار داد:

برخی از عزاداران کسانی هستند که بیشتر به دلایل سیاسی در مراسم حاضر شده و در عوض دل دادن به عزای امام حسین و یاران با وفایش، هم و غم خود را معطوف دیده شدن و در خاطر و خاطره ها ماندن می کنند.

گروه دوم عزاداران را آن هایی تشکیل می دهند که دارای ایمان و اعتقاد قلبی بوده و شرکت در مراسم را وظیفه ای که حتما باید به جای آورده شود می دانند.

مسلما می توان از گروه نخست انتظار داشت که در هنگامه مراسم، پروتکل های بهداشتی را رعایت کرده و ضمن داشتن مدام ماسک بر چهره، که بدان حسابی عادت کرده اند!، فاصله گذاری اجتماعی را هم جدی بگیرند.

با این حال، رعایت پروتکل های بهداشتی برای گروه دوم، قطعا، به سادگی گروه نخست نخواهد بود!

مگر می شود کسی دل به عزای حسین(ع) بدهد و در عین حال قطرات سوزان اشک را خشکیده بر سر راه، جهت رعایت پروتکل های بهداشتی، ببیند!

مگر می شود کسی خود را حاضر در کربلا دیده و خویشتن را در حضور سرور و سالار شهیدان مشاهده نماید و در عین حال مراقب اینکه ماسک در تمام مدت عزاداری ، بطور کامل، کماکان روی چهره اش جا خوش کند، باشد!

مگر می شود کسی که غرق در عزاداری و سوگواری است، در تک لحظه ای که متوجه کج و کوله شدن ماسک می گردد، روی سخن را متوجه "پروتکل بهداشتی" نکرده و به آن "مرا با تو کاری نیست" نگوید!

مگر می شود کسی که دررثای حسین و یارانش بی نهایت بی تاب شده و توش و توان از دست داده و در استانه مدهوشی و بیهوشی به سر می برد، دل نگران اینکه دور و بری هایش کیانند و با او چه مقدار فاصله دارند، باشد!

قطعا، نگارنده در جایگاهی که مراسم محرم را تعطیل کرده و یا اجازه برگزاری مراسم را بدهد نیست؛ اما او خوب می داند که حتی سر سوزنی نباید انتظار داشت که مراسم عزاداری و سوگواری سرور و سالار شهیدان با رعایت پروتکل های بهداشتی برگزار شود!