دلنبشته های تابناک من

افراد مختلف جامعه ایران را می توان به دو دسته "مردم عادی" و "مسئولین" یا "از ما بهتران" و "از ما کهتران" تقسیم بندی نمود.

"مردم عادی" کسانی هستند که نباید دارای تجهیزات ماهواره ای بوده و به تماشای فیلم ها و سریال های قبل از انقلاب بنشینند( این که در عمل چنین اتفاقی می افتد یا نمی افتد موضوع بحث ما نیست)

"مسئولین" را افرادی تشکیل می دهند که باید( با حق دارند فرق دارد!) تجهیزات ماهواره ای داشته و به تماشای فیلم ها و سریال های قبل از انقلاب بنشینند.

آن هایی که با ایده نگارنده مخالفند فقط کافی است به نقدهای سریال پایتخت توجه کنند تا گوشی اینکه اوضاع از چه قرار است دستشان بیاید.

به عنوان مثال، روزنامه جوان چون صحنه هایی از "پایتخت" را مشابه صحنه هایی از "همسفر" و "ممل امریکایی" دیده است، نسبت به سازندگان و تهیه کنندگان این سریال ایراد جدی وارد کرده است.( بگذریم از اینکه خیلی ها نمی دانستند که پخش همسفر از "من و تو" مصادف و همزمان با پخش صحنه "موتور سواری" سریال پایتخت بوده است)

شاید اگر ما در سال های نخستین پیروزی انقلاب بودیم و مسئولین کشور، افراد غیر معمولی و غیر عادی را مسئول می گویند، همان متصدیان اوایل انقلاب بودند می توانستیم قبول کنیم که مسئولین با مرور خاطرات خود به نتیجه "چقدر این صحنه به نظر آشنا می آید" رسیده باشند( بگذریم از این که تماشای همسفر و ممل امریکایی در سال های پیش از انقلاب هم، برای مسئولین آتی کشور، خالی از اشکال نبوده است)

با این حساب، این موضوع که مسئولین، فیلم ها و سریال های قبل از انقلاب را "دیدنی" یافته، اما مردم را به ندیدن آن ها دعوت کنند را نمی توان امری معقول و منطقی قلمداد کرد.

نکته دیگر این است که این موضوع برای سازندگان و تهیه کنندگان سریال ها و فیلم ها نیز گران تمام خواهد شد، زیرا آن ها از هراس اینکه متهم به همسان سازی صحنه ها یا همذات پنداری با یک کارگردان قبل از انقلاب شوند، مجبورند همه فیلمفارسی ها و سریال های قبل از انقلاب را ببینند و تمام صحنه های زشت و زیبای آن ها را کاملا به خاطر بسپارند!

ماجرا فراتر از این حرف هاست، زیرا زمانی که یک هنرپیشه فیلم های آنچنانی وارد کشور شده و بینیش را به تیغ جراحی سپرده بود( چه انتظاری داشتید!؟)، برخی از افراد در مقام توبیخ و مواخذه وزیر محترم امور خارجه برآمده و جواب سوال اساسی "چطور این خانم غیر محترم را نشناختید!؟" را جویا شدند.( آخر از کجا باید می شناخت!!!!؟)

امروزی ها را نمی دانم، ولی ما آدم های عصر مرحوم فنی زاده مجبوریم "والله بابام جان تا قبر آآآآ" گفته و در دنباله، حرف حساب زیر را بر زبان آوریم:

در دوره نوجوانی ما رسم بر این بود که وقتی ما آدم هایی که نباید می شناختیم را می شناختیم یا فیلم هایی که نباید می دیدیم را می دیدیم، با خطاب و عتاب والدین گرامی مواجه شده و عباراتی در مایه های " تو از کجا می شناسیش!؟" و " تو کجا این فیلم را دیده ای!؟" را دشت می کردیم.

ظاهرا، روزگار عوض شده و یا مردم غیر معمولی که قرار است الگوی مردم معمولی قرار گیرند، حقوقی متفاوت از مردم معمولی دارند، زیرا تنها وقتی یک مسئول یا آقازاده یک مسئول به تماشای فیلم و سریال قبل از انقلاب نائل نمی شود، مورد بازخواست قرار گرفته و "چطور تا حالا ندیده ای!؟" یا "چطور نمی شناسیش!؟" را پذیرا می گردد!!!