"کاوه مدنی"، فعال محیط زیست، اعتقاد دارد که در حل مسائلی همانند "بحران کرونا" کشورهای دیکتاتوری دست بالا را داشته و بهتر می توانند مشکل را مدیریت نمایند.

او در توجیه عقیده خود چین و ووهان را مثال زده و قرنطینه یک منطقه 60 میلیونی را کاری که اروپایی ها، با توجه به لزوم رعایت حریم های شخصی و آزادی های فردی، به سهولت بتوانند از عهده انجام آن بر بیایند، نمی بیند.

اعتقاد "کاوه مدنی"، هم بر مبنای مصداق هایی که ارائه داده و هم وفق جایگاه معتبر او در جهان، حائز اهمیت است. با این حال، مخالفین پر شمار و پر و پار قرصی که جواب کاوه را بصورت "بعد از بحران، تکلیف مردم چه خواهد شد؟" می دهند، ممکن است عده ای را مجاب اینکه در جستجوی راه سومی باشند می نماید.

جهت ادامه بحث، اجازه دهید یک سوال دم دستی مطرح نماییم:

"آیا هرگز از دستفروشان مترو(قبل از قضیه کرونا) خرید کرده اید!؟"

آن هایی که پاسخ درست می دهند، احتمالا این کار را فقط به جهت بهره مندی از اجناس و کالاهای ارزان صورت نداده اند، زیرا در حالی که خرید اجناس و کالاها از فروشگاه ها و مغازه های ثابت لازمه رژه رفتن از مقابل آن ها و اتلاف وقت گرانبها است، مایحتاج ارائه شده در واگن های مترو این حسن را دارند که خودشان خودی نشان داده و خریدار را فورا به فکر "چقدر دنبالش می گشتم" می اندازند.

حال اجازه دهید که سوال دیگری را مطرح نماییم:

"آیا هرگز لذت آبتنی در استخر را بر خود هموار ساخته اید؟"

آن هایی که جواب "آری" می دهند خوب می دانند که ساختار استخر طوری است که، جهت ممانعت از بروز بیماری، استفاده کننده ابتدا از دستشویی استفاده کرده، بعد زیر دوش می رود و در نهایت با پای گذاری بر حوضچه کلر سر از استخر در می آورد.

متاسفانه، ساختار رستوران ها و فست فودها اصلا اینطور نیست و مثلا اماکن اینگونه بصورتی که مشتری های ورودی را وادار نمایند که قبل از نشستن بر سر میز یا پیشخوان غذاخوری از برابر روشویی عبور کنند ساخته نشده اند.

اوضاع و احوال داخل آشپزخانه ها و مراکز توزیع غذا نیز همینگونه است و در عوض اینکه ساختار آن ها پرسنل را به استفاده هر چه بیشتر از روشویی ها سوق دهد، فرهنگ خانواده هایی که پرسنل در آن ها بزرگ شده اند است که ایشان را به شستشوی مکرر و کامل دست ها کشانده و یا باعث می شود که تا جایی که ممکن است گرد اینجور سوسول بازی ها نگردند!

همه این ها در حالی شکل می گیرد که آمارهای جهانی نشان داده که بیش از 33 درصد مسمومیت های غذایی از اهمیت ندادن به شستشوی کامل و مرتب دست ها سرچشمه می گیرد.

کوتاه سخن اینکه در هنگام ایده هایی همانند "تجمع بیش از 2 نفر باید ممنوع اعلام شود" و "باید به همه مردم توصیه خانه ماندن گردد" می توان ایده هایی مثل " صندلی ها را باید با فاصله مناسب از هم بچینیم" را هم اجرایی کرده و امید به دشت یک جواب خوب داشت، زیرا احتمالا تنبلی و راحت طلبی ذاتی انسان ها می تواند کمک حال مسئولین و دولتمردان شده و سبب گردد انتخاب مردم همان چیزی که متصدیان امور می خواهند اجباری کنند، باشد!