دلنبشته های تابناک من

ورزش به درد این می خورد که فرد را بشاش، سالم و با نشاط تحویل جامعه دهد.

متاسفانه، گاهی اوقات رسیدن به سه گانه فوق در برابر تمایل ذاتی آدم ها به سکون، تنبلی و بی حرکتی، براستی، کم می آورد.

در چنین مواقعی است که باید پای عنصر چهارم خوش آب و رنگی به نام پول، یا معادل غیر ریالی آن، را به معرکه باز کرد تا خمیر مایه پرداختن به چیزی که برای جسم و روح و روان خوب است، خیلی هم خوب است، فراهم شود.

با این حساب، پول استارتر ورزش است و هرگز نباید ورزش با هدف رسیدن به پول دنبال شود، زیرا اگر خدای ناکرده چنین شود ممکن است خلط مبحث پیش آمده و تلاش ها و کوشش هایی که موجبات عرق ریزی، نه آبروریزی، را فراهم می آورند جای خود را به سستی ها، رخوت ها و کم کاری هایی که انصافا پول خوبی تویشان خوابیده است بدهند!

با کمال تاثر باید گفت که ورزش قهرمانی به جایی رسیده است که با هدف گذاری بر برد و باخت و کسب در آمد، اهداف عالی پرداختن به ورزش را پاک به باد فراموشی سپرده است.

برای مثال فرض کنید که در جام جهانی، ایران به آرژانتین خورده و دلیر مردان سرزمین عزیز ما قرار است رو در روی ستارگان این تیم مطرح امریکای جنوبی پای در میدان مسابقه بگذارند.

چند روز قبل از بازی، خبر خوشی به اردوی تیم ایران رسیده و بازیکنان با مطالعه اخبار ورزشی مطلع "مسی به علت مصدومیت شدید به بازی نمی رسد" می گردند.

مردم ایران هم از شنیدن این خبر مسرت بخش خوشحال شده و پاک از یاد می برند که اتفاقا می باید فرصت طلایی حضور مسی در میدان را مغتنم می شمردند، زیرا این حضور با در آوردن عرق حسابی بازیکنان ما و ملزم کردن آن ها به تلاش و کوشش فراوان و تن دادن به یک مسابقه جانانه برای کسب پیروزی، مانع از افول ارزش واقعی مسابقه ای که می توانست برای ما در حکم مسابقه قرن باشد، گردد.

 از سوی دیگر، سالهاست که در هنگام مسابقات کشتی و وزنه برداری، دست های ما ایرانیان برای دعا به آسمان ها دراز شده و با درخواست مصدومیت و معلولیت عاجل نام آوران رقیب و حریف، از حضرت باریتعالی می خواهیم تا کمک نماید ورزشکاران ما زحمت نکشیده و مصاف نداده و یا با تلاش و کوشش نیم بند و نیم چندان، سر از روی سکو در بیاورند.

انصافا، انتخابات ما نیز تفاوت چندانی با رقابت های ورزشی ندارد و شاید تنها فرق عمده در این باشد که رقبایی که بهتر از خود را در عرصه رقابت حاضر نمی بینند با حساب ویژه باز کردن روی "عاری بودن صحنه از رای دهندگان و رای گیرندگان درست و حسابی"، خیال خود را تخت اینکه هم در هنگام رای آوری و هم بعد از ان لازم نیست کار خاصی انجام دهند( کار عامی هم لازم نیست انجام دهند) می کنند!؟