"حسن روحانی" بر شیوه برگزاری انتخابات ایراد جدی وارد کرده و با بیان "حتی افغانستان هم انتخابات را به طریق الکترونیکی برگزار می کند" موجی از انتقادات را به جان خریده است.

در اینجا این پرسش پیش می آید که در حالی که اصلاح طلب ها و اعتدال گرایان با رد صلاحیت گسترده روبرو شده و مجلس فعلی از همین حالا در اختیار اصولگرایان قرار گرفته است، تغییر شیوه برگزاری انتخابات از دستی به الکترونیکی کدامین درد از "روحانی" و همفکران او را درمان خواهد ساخت!؟

در پاسخ باید گفت که روحانی به تاسی از دیالوگ معروف فیلم "تن تن"، سراغ آخرین تیر در ترکش خود رفته است:

  • یک خبر بد دارم و یک خبر خوب
  • اول خبر بد را بگو!
  • یک گلوله بیشتر نداریم!
  • و خبر خوب؟
  • هنوز یک گلوله داریم!

"تک تیر" حسن روحانی این است که به برکت تغییر شیوه انتخابات، حس کنجکاوی افرادی که در گمان "دیگر آبی از تنور اصلاح طلب ها گرم نخواهد شد" به سر می برند را تحریک کرده و آن ها را با فکر کردن به "ببینیم چطوری است!؟" تشویق به رای دادن نماید.

در این باب، حسن روحانی روی این قضیه که اصولگراها نه کنجکاو کار با تولیدات جدید هستند و نه اصولا ورود ابزار و وسایل جدید به کشور را بر می تابند، حسابی ویژه گشوده است.

قطعا، نسخه روحانی افاقه کردنی نیست و به اینکه برای یک ساختمان پنج طبقه دارای پله، آسانسور تعبیه شود می ماند.

در انجام اینکار، وجود یا عدم آسانسور برای ساکن طبقه اول بی فایده است و بسیار بعید می نماید که فرد فقط برای اینکه متوجه شود آسانسور آپارتمان آن ها چه شکلی است و چطور کار می کند سوار آسانسور شده و در طبقه ای که مورد نظر سازنده یا سفارش دهنده آسانسور است، پیاده شود!!!؟