شاید چشمان شما هم به جمال صحنه ای که در آن یک بزرگ بیکار، یک کودک کار را در مخزن زباله می اندازد، روشن شده باشد!( زهی خوش به سعادتتان!)

نگارنده، از صمیم قلب، دوستدار این است که آن آدم!، واقعا بیکار بوده و یا پس از مشاهده فیلم توسط همکاران، مدیر عامل محترم یا رییس محل کار، به خیل بیکاران بپیوندد، زیرا آن هایی که محض شوخی و خنده در بیرون آب، انسانیت را پاک از یادها برده و شان و شخصیت بچه های معصوم و بی گناهی، که گاه یک خانواده را روزی می دهند، به بازی می گیرند، برای خنده های بیشتر و پر سر و صداتر، با خدمات دریافتی مشتری ها یا محصولات تولیدی که قرار است سر از سفره های مردم در آورده یا جزیی از خانه و زندگیشان گردند، برخوردی "فاجعه بار" خواهند داشت.