دلنبشته های تابناک من

کارشناس قرآن صدا و سیما ضمن تفسیر آیه ای از سوره مائده، خواستار بریدن دست و پا و زجر کش کردن اشرار و سرکردگان اغتشاشات اخیر شده و موجی از انتقادات مردمی را روانه خود و سازمان می نماید.

قطعا، نگارنده در مقامی که متوجه درستی تفسیر صورت گرفته یا نیاز افزایش اطلاعات مفسر نامبرده گردد نیست. با این حال، او خوب می داند که اگر در طول سال های طولانی گذشته، دستورات قرآن کریم مو به مو و تمام و کمال، نه گزینشی، اجرا می گشت، نه وقایع نافرخنده سال های 78 و 88 به وقوع می پیوست و نه اتفاقات تاسف برانگیز سال های 96 و 98 روی می داد.

به عبارت دیگر، بیان "حیف که شل گرفتیم" و "متاسفانه جدی برخورد نکردیم" فقط و فقط می توانند از اذهان و افکاری که علت ها را رها ساخته و معلول ها را مهم می بینند، تراوش نمایند.

به زبان خودمانی، تنها اگر  در برابر همه اختلاس ها و غارت های بیت المال سخت گیری امیر المومنین را داشتیم و در برابر حوادث کوچکی چون باز کردن خلخال از پای زن یهودی( که به روز شده آن را به میزان فت وفراوان در جامعه شاهد هستیم) به اندازه امام اول شیعیان واکنش مناسب نشان می دادیم، حق داشتیم دم از شدت و حدت برخورد زده و خواستار اشد مجازات برای زیر پا گذارندگان قانون، هر که می خواهند باشند، گردیم.

نیازی به گفتن نیست که در عمل هرگز چنین نشده و ضمن آنکه با دیدن مکرر و بارها و بارهای فقر و فلاکت مردم  و کودکان کار و بزرگان بیکار، ککی نگزیده یافته ایم، در مواجهه با عملکرد غارتگران کاربلد بیت المال و چپاول کنندگان پنهانی مال و اموال مردم و برادران قاچاقچی، سکوت نموده و یا آن موضع درستی که باید اختیار می کردیم، بر نگزیده ایم!

با این حساب است که شاید بهتر باشد در عوض جوالدوز دست گرفتن و به جان اشرار و گناهکاران افتادن، در وهله نخست، نیشتری به خویشتن زده و طوفان برداشت کرده را ماحصل بادی که کاشته ایم بگیریم.

در این باره باید گفت که هیچکس مخالف اشد مجازات اشرار و سرکردگان آن هایی که بانک و مرکز درمانی و خانه و زندگی مردم را به آتش کشیده اند نیست، اما حتی در این زمینه باید انصاف کامل به خرج داده و مانع از اینکه افراد اینچنینی، بی دست و پا، سر از سرای آخرت در بیاورند، گشت.