در ایران، "خانه خاله" و "ارواح عمه" از کفر ابلیس هم مشهورتر هستند!

ناگفته پیداست که "خانه خاله" خانه ای است که بی نهایت راحت است و "ارواح عمه" بد و بیراهی نه چندان رکیک است که در مواقع ضروری بر دهان گوینده می نشیند!

علت شهره شدن دو کلمه ای های مورد اشاره به این صورت این است که خاله با "مادر" نسبت دارد و عمه با "پدر"بی نسبت نیست!

مادر، معمولا، به این علت که "تولید مشترک" را 9 ماه آزگار در شکم خود حمل کرده و از شیره جانش به او می چشاند نسبت به فرزند احساس مالکیت بیشتری پیدا می کند و روی این حساب واجب می بیند از غیبت بیشتر و طولانیتر بابای بچه، نسبت به خود، نهایت استفاده را برده و کودک را از لحاظ ذهنی و فیزیکی آماده پذیرش "فامیل مادر بهتر است" نماید!

روی این حساب است که مادرها بیشتر دوست دارند خداوند فرزند دختر به آن ها عطا نماید، زیرا نیک می دانند که پسر را برای مردم بزرگ می کنند و فرزند ذکور تنها تا هنگام ازدواج کسی است که می شود رویش حساب کرد. بعد از آن او مفقودالاثر می شود و فرزند وی( نوه) موجودی که، حتی در صورت در قید حیات بودن هر دو پدر بزرگ و هر دو مادربزرگ، فکر می کند که بابا را کلاغ ها به عنوان هدیه برایش آورده اند!