دلنبشته های تابناک من

اگر اشتباه نکنم زمانی در کنار دستگاه کارت زنی داخل اتوبوس های درون شهری عبارتی در مضمون زیر خودنمایی می کرد: "در صورت خرابی دستگاه، حمل مسافر رایگان می باشد"

چرایی درج این عبارت به خاطر این بود که اتوبوسرانی خوب می دانست خرابی دستگاه به مسافر ربطی ندارد و کسی که می خواهد از جایی به جایی منتقل شود نباید تاوان اشتباه و قصوری که شرکت واحد مرتکب شده را بدهد.

لابد اطلاع دارید که در هفته گذشته به دلیل حمله سایبری صورت گرفته و اختلالی که در سامانه سوخت کشور بوجود آمد شمار زیادی از مردم اذیت شدند؛ برخی از آن ها ساعات طولانی در صف انتظار معطل ماندند و بعضی از ایشان مجبور شدند بنزین را به قیمت آزاد بزنند؛ شماری هم هر دو مورد را تجربه کردند.

سوال اینجاست که اگر اختلال ایجاد شده تقصیر مردم نیست، که نیست، چرا آن ها باید تاوان آن را پس بدهند؟

مگر غیر از این است که برای ایجاد پدافند غیر عامل هزینه های زیادی صورت گرفته و پرداخت این هزینه ها هم، مستقیم یا غیر مستقیم، از جیب مردم بوده است؟

با این حساب، چرا دولت همانند "اتوبوسرانی"، "چون اشتباه و خطا از ما بوده خودمان هم جبرانش می کنیم" نمی گوید؟

به عنوان مثال چرا دولت بر آن نمی شود که تا زمان رفع اختلال، بنزین آزاد را به قیمت دولتی در اختیار مردم قرار دهد تا صدای اعتراض مردم درمانده گوش فلک را کر نسازد؟

آِیا واقعا ممکن نیست که برای جلوگیری از هرج و مرج و شلوغی، با استفاده از کارت ملی، بنزین به قیمت دولتی در اختیار مردم قرار داده شود و بعد از درست شدن مشکل سامانه، از سهمیه افرادی که در زمان اختلال از بنزین به نرخ دولتی بهره برده اند، وفق مقدار مصرفی، کم شود؟

جواب همه این سوال ها را می توان با این دیدگاه که " دولت تنها وقتی حق و حقوق مردم را رعایت کرده و خسارت وارده به آن ها را جبران می کند که تعداد افراد متضرر، انگشت شمار و ضرر و زیان وارده کم و پرداخت کردنی باشد و وقتی میزان خسارت وارده از حد و اندازه قلیل زیادتر شود و یا افراد بیشماری را در گیر ماجرا نماید، سعی بر این است که موضوع با یک معذرت خواهی ساده حل و فصل گردد" داد!

خطر این داستان در این است که وقتی دولت، با کسری بودجه وحشتناکی که دارد، یک عذرخواهی ساده را در یک کفه ترازو گذاشته و در عوض درآمد اضافی حاصل از فروش آزاد بنزین را در کفه دیگر تراز می گذارد، به نتیجه "می صرفد" رسیده و نه تنها برای ممانعت از وجود اختلال های بعدی، که در سامانه سوخت یا دیگر سامانه ها ممکن است رخ دهد، دست به جیب نمی شود، بلکه در باره این موضوع که "اختلال خیلی هم چیز بدی نیست!" اندیشه درست و حسابی می نماید.

می گویند یک پسر نوجوان به پسر نوجوان دیگر می گوید: "اگر در داخل مترو حواست نباشد و پای یک خانم میانسال یا مسن را لگد کنی چه خواهی کرد؟"

پسر نوجوان جواب می دهد: "در کمال ادب از او معذرت می خواهم"

نوجوان اولی می گوید: "اگر آن خانم از ادب و متانت تو خوشش آمد و به تو یک اسکناس 10000 تومانی داد، چه خواهی کرد؟"

نوجوان بلافاصله می گوید: "آن یکی پایش را هم لگد می کنم!"