کم لطفی بزرگی است که کسی یا گروهی بیشتر ما ایرانیان را "خلافکار" و "قانون شکن" معرفی نماید.در این رابطه کافی است شرکت ها و سازمان ها و موسسات خصوصی و دولتی را مورد توجه قرار داده و ملاحظه نماییم که بیشتر افرادی که در چنین محل کارهایی به سر می برند یا سری در لاک خودشان دارند و یا بی توجه به حاشیه ها در حال راه انداختن کار خلق الله هستند.

کتمان نمی کنیم که در جاهای یاد شده ممکن است چند نفری هم پیدا شوند که برای مال و منال و اموال دیگران نقشه کشیده و با میل و رغبت هرچه تمامتر مشغول میل نمودن چیزهایی باشند که محال است ذره و سرسوزنی از آن ها حیف شده و هدر برود!

مشکل در اینجاست که افراد سالم و درست کار , کاری به اینجور مسائل نداشته و در هنگام مواجهه با همکار,بالا دستی و یا زیر دستی خلافکار , دست پایین "نوش جانش!کاش ما هم عرضه این جور کارها را داشتیم" گفته و دست بالا "هر کس را توی گور خودش می خوابانند" می گویند.

جای تاسف است که اگر در میان این همه آدم بی تفاوت فرد متفاوتی پیدا شده و به سمع و نظر مسئولین و دست اندرکاران امور برساند که "فلانی دارد نافرم می خورد" به نام "آنتن" مفتخر!؟ شده و دیگران در باره اش "دور و برش نگردی ها!دو ثانیه ای راپورتت را می دهد!" خواهند گفت.

جالب اینکه در کشور ما حتی ایرانی هایی که حسابی پاک دارند مدام نگران محاسبه هستند و دایم نزد خود می اندیشند که "بالاخره یک چیزی ازم پیدا خواهند کرد!"

با این حساب است که تک و تنها ماندن "آنتن" بزودی گیرندگی وی را دچار مشکل کرده و فقط او را قادر می سازد پیغام "اینجا جای تو نیست!" را به فوریت هرچه تمامتر به گوش جان بسپارد!

با این اوصاف باید اذعان کرد که مشکل بزرگ "آنتن" در اینکه به کار همه کار دارد نیست زیرا ایراد و عیب عمده وی را می باید در این دید که هرگز آن اندازه هوشمند و با ذکاوت نیست که بداند از چه کسی به چه کسی باید خبر ببرد تا هم در کار بندگان خدا اخلال ایجاد نشود و هم اجر و زحمت "گیرندگی مناسب" تا هنگام رسیدگی به حساب و کتاب همچنان محفوظ بماند!!؟